도구

도구

라틴어 문장 검색

Brutus in eo libro, quem de virtute composuit, ait se Marcellum vidisse Mytilenis exulantem et, quantum modo natura hominis pateretur, beatissime viventem neque umquam cupidiorem bonarum artium quam illo tempore.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 57:1)
O fortunatiorem Marcellum eo tempore, quo exilium suum Bruto adprobavit, quam quo rei publicae consulatum !
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 58:1)
Illi quidem reditum impetravit senatus publicis precibus tam sollicitus ac maestus, ut omnes illo die Bruti habere animum viderentur et non pro Marcello sed pro se deprecari, ne exules essent, si sine illo fuissent ;
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 59:2)
Brutus sine Marcello reverti se doluit, Caesar erubuit.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 59:6)
Num dubitas, quin se ille Marcellus tantus vir sic ad tolerandum aequo animo exilium saepe adhortatus sit :
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 60:1)
Bene ergo exilium tulit Marcellus nec quicquam in animo eius mutavit loci mutatio, quamvis eam paupertas sequeretur.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 63:1)
Octavia Marcellum, cui et avunculus et socer incumbere coeperat, in quem onus imperii reclinare, adulescentem animo alacrem, ingenio potentem, sed frugalitatis continentiaeque in illis aut annis aut opibus non mediocriter admirandae, patientem laborum, voluptatibus alienum, quantumcumque imponere illi avunculus et, ut ita dicam, inaedificare voluisset, laturum ;
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 13:2)
Tenebris et solitu- dini familiarissima, ne ad fratrem quidem respiciens, carmina celebrandae Marcelli memoriae composita aliosque studiorum honores reiecit et aures suas adversus omne solacium clusit.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 14:6)
Audiui autem illum et uiridem et postea iam senem cum Marcello Aesernino nepoti suo quasi praeciperet.
(세네카, Excerpta Controversiae, book 4, chapter pr 3:1)
audiebat illum dicentem et primum disputabat de illa parte quam Marcellus dixerat:
(세네카, Excerpta Controversiae, book 4, chapter pr 3:2)
Marcellus, quamuis puer, iam tantae indolis erat, ut Pollio ad illum pertinere successionem eloquentiae suae crederet, cum filium Asinium Gallum relinqueret, magnum oratorem, nisi illum, quod semper euenit, magnitudo patris non produceret sed obrueret.
(세네카, Excerpta Controversiae, book 4, chapter pr 4:1)
CLANDI MARCELLI.
(세네카, Suasoriae, Trecenti Lacones contra Xersen missi, cum treceni ex omni Graecia missi fugissent, deliberant an et ipsi fugiant. 9:10)
Pompeium uisurus es, non M. Catonem, non Lucullos, non Hortensium, non Lentulum atque Marcellum, non tuos, inquam, consules Hirtium ac Pansam?
(세네카, Suasoriae, Deliberat Cicero an Antonium deprecetur. 1:12)
CLAVDI MARCELLI AESERNINI.
(세네카, Suasoriae, Deliberat Cicero an Antonium deprecetur. 4:1)
MARCELLVS hunc sensum de Catone melius:
(세네카, Suasoriae, Deliberat Cicero an Antonium deprecetur. 10:6)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION