라틴어 문장 검색

C. Habeo de simplicibus verbis, nunc de coniunctione quaero.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 6장 1:1)
P. Numeri quidam sunt in coniunctione servandi consecutioque verborum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 6장 1:2)
inlustris est autem oratio, si et verba gravitate delecta ponuntur et translata et supralata et ad nomen adiuncta et duplicata et idem significantia atque ab ipsa actione atque imitatione rerum non abhorrentia.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 6장 3:1)
ex oratione, cum aut definitio ad unum verbum revocatur aut adsumpta verba removentur aut circuitus diriguntur aut coniunctione fit unum verbum ex duobus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 7장 1:4)
C. Actio igitur sequitur, ut opinor.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 7장 3:1)
contrariisque rebus in adversarios conferendis et cum eis qui disceptant aliqua coniunctionis aut causa aut spe significanda;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 8장 2:7)
sed in continentibus soluta, quae dicuntur sine coniunctione, ut plura videantur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 15장 2:5)
Haec igitur in verbis, quibus actio vocis et gestus congruens et apta ad animos permovendos accommodata est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 15장 3:2)
Sed et in verbis et in actione causa erit ponderanda et pro re agendum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 15장 3:3)
alterum actionis;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 18장 2:4)
actionis autem duo sunt genera:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 18장 3:1)
aut enim scientia cernitur virtus aut actione.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 22장 3:2)
populi enim dolor iustus vim tum illam excitavit, non tribuni actio;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Partitiones Oratoriae, 30장 2:3)
quam cum locis manuque saepsissent, eius modi coniunctionem tectorum oppidum vel urbem appellaverunt delubris distinctam spatiisque communibus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Primus 68:3)
bene enim maiores accubitionem epularem amicorum, quia vitae coniunctionem haberet, convivium nominaverunt, melius quam Graeci, qui hoc idem tum compotationem, tum concenationem vocant, ut, quod in eo genere minimum est, id maxime probare videantur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 58:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION