라틴어 문장 검색

Ergo voluptas non mox nomine ipso infamis est, sed fit modo utendi vel honesta vel arguenda.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, V. 28:3)
Natura, inquit, cum quid ei occurrit honesto pudore dignum, imum petendo penetrat sanguinem, quo commoto atque diffuso cutis tinguitur, et inde nascitur rubor.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XI. 4:2)
Iustitiae cultor, rigidi servator honesti:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 2권 4:41)
Vanam spem mortis honestae Concipis:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 3권 2:37)
sit Scaeva relicti Caesaris exemplum potius, quam mortis honestae.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 6권 2:75)
evertitque arces respectus honesti.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 8권 5:20)
Laetius est, quoties magno sibi constat, honestum.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 9권 4:45)
durae semper virtutis amator, Quaere quid est virtus, et posce exemplar honesti.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 9권 6:33)
laudandaque velle Sit satis, et numquam successu crescat honestum?
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 9권 6:41)
vix spes quoque mortis honestae.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 10권 5:63)
Si quis erit raros inter numerandus amicos, Quales prisca fides famaque novit anus, Si quis Cecropiae madidus Latiaeque Minervae Artibus et vera simplicitate bonus, Si quis erit recti custos, mirator honesti Et nihil arcano qui roget ore deos, Si quis erit magnae subnixus robore mentis:
(마르티알리스, 에피그램집, 1권, XXXIX1)
Marcelline, boni suboles sincera parentis, Horrida Parrhasio quem tegit ursa iugo, Ille vetus pro te patriusque quid optet amicus, Accipe et haec memori pectore vota tene:
(마르티알리스, 에피그램집, 6권, XXV1)
Instanti, quo nec sincerior alter habetur Pectore nec nivea simplicitate prior, Si dare vis nostrae vires animosque Thaliae Et victura petis carmina, da quod amem.
(마르티알리스, 에피그램집, 8권, LXXIII1)
dicimus enim et 'tota nocte legi' et 'totam noctem legi'. honestior tamen elocutio est per accusativum.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM PRIMVM COMMENTARIVS., commline 476)
quod enim nos modo dicimus per praepositionem nomini copulatam sequente verbo, antiqui verso ordine praepositionem detractam nomini iungebant verbo, ita tamen ut esset una pars orationis, et faciebant honestam elocutionem.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM PRIMVM COMMENTARIVS., commline 1473)

SEARCH

MENU NAVIGATION