라틴어 문장 검색

Assidebat aegrae fidissima ancilla, simulque et lacrimas commodabat lugenti, et quotienscunque defecerat positum in monumento lumen renovabat.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 111:5)
Proxima ergo nocte, cum miles, qui cruces asservabat, ne quis ad sepulturam corpus detraheret, notasset sibi [et] lumen inter monumenta clarius fulgens et gemitum lugentis audisset, vitio gentis humanae concupiit scire, quis aut quid faceret.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 111:7)
| Utique die feriarum, quo etiam lugentes rident.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 134:9)
Namque et superbi luget Aeetae domus, Et regna Peliae scelere Medeae iacent, Quae saevum ingenium variis involvens modis Illic per artus fratris explicuit fugam, Hic caede patris Peliadum infecit manus.
(파이드루스, 이솝 우화, Liber Quartus, Phaedrus.3)
A quo revelli nullo cum posset modo Et in sepulcro lugens vitam degeret, Claram assecuta est famam castae virginis.
(파이드루스, 이솝 우화, Appendix: Fabulae Novae, Mulier vidua et miles: Quanta sit inconstantia et libido mulierum.2)
Amissum tamen luget insane.
(소 플리니우스, 편지들, 4권, letter 2 3:1)
Audies brevi nuptias lugentis nuptias senis;
(소 플리니우스, 편지들, 4권, letter 2 7:1)
Placuit ei lugere filium:
(소 플리니우스, 편지들, 4권, letter 7 1:3)
luget ut nemo.
(소 플리니우스, 편지들, 4권, letter 7 1:4)
Et Paris est illic et adultera, nobile crimen, Et comes extincto Laodamia viro.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber secundus, poem 1820)
ipse latet, summo canet in igne cinis, sed tamen extinctas admoto sulpure flammas invenit, et lumen, quod fuit ante, redit:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber II 50:1)
ut Veneri, quem luget adhuc, donetur Adonis:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 18:1)
illa potest vigiles flammas extinguere Vestae, et rapere e templis, Inachi, sacra tuis,
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 93:4)
quamlibet extinctos iniuria suscitat ignes:
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 125:2)
nec quicquam ad nostras pervenit acerbius aures, ut sumus in Ponto, perveniatque precor, ante meos oculos tamquam praesentis imago haeret, et extinctum vivere fingit amor.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 93)

SEARCH

MENU NAVIGATION