라틴어 문장 검색

Tu pabula cervum ad nova, tu liquidi ducebas fontis ad undam, tu modo nectebas varios per cornua flores, nunc eques in tergo residens huc laetus et illuc mollia purpureis frenabas ora capistris.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 10권 14:8)
quotiensque repellit ver hiemem piscique aries succedit aquoso, tu totiens oreris viridique in caespite flores.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 10권 22:3)
at illam lenta tenet radix exsultantemque coercet, dumque ubi sint digiti, dum pes ubi, quaerit, et ungues, adspicit in teretes lignum succedere suras, et conata femur maerenti plangere dextra, robora percussit:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 9:4)
Rex iussae succedit aquae:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 17:1)
" Ergo, ne quicquam mundus Iove maius haberet, quamvis haud tepidos sub pectore senserat ignes, Iuppiter aequoreae Thetidis conubia fugit in suaque Aeaciden succedere vota nepotem iussit et amplexus in virginis ire marinae.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 30:3)
latitans ego rupe meique Acidis in gremio residens procul auribus hausi talia dicta meis auditaque verba notavi:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 13권 73:4)
Resides et desuetudine tardi rursus inire fretum, rursus dare vela iubemur.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 52:2)
Succedit Silvius illi.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 73:2)
Quaeritur interea quis tantae pondera molis sustineat tantoque queat succedere regi:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 3:1)
Cernis et emensas in lucem tendere noctes, et iubar hoc nitidum nigrae succedere nocti.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 19:1)
non in species succedere quattuor annum adspicis, aetatis peragentem imitamina nostrae?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 20:2)
his ego successi, quoniam praestantia candor nomina vivorum dissimulare iubet, non timui, fateor, ne, qua tot iere carinae, naufraga servatis omnibus una foret.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 2권, poem 1211)
illi successit, quamvis sine crimine coniunx, non tamen in nostro firma futura toro.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 1038)
Propriae amicitiae cum Deo historia in quodam geographico loco usque succrescit, qui perquam personale fit signum, atque in unoquoque nostrum memoria residet locorum, permultum iuvantium.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 107:4)
Si homo declarat se autonomum esse a realitate et se absolutum dominatorem constituit, ipsum fundamentum eius exsistentiae atteritur, quoniam “potius quam suo fungatur munere cooperatoris Dei in mundo creando, homo in Dei locum succedit sicque naturae concitat seditionem”.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 155:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION