라틴어 문장 검색

Latonae tacitum pertemptant gaudia pectus.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, IV. 9:3)
Sidera cuncta notat tacito labentia caelo, Arcturum Pliadasque Hyadas geminosque Triones, Armatumque auro circumspicit Orionem.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XI. 10:2)
Sane concussum Olympum nutus maiestate non tacuit:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIII. 23:5)
Nec vetustissima tacuit, quin et ipsa notitiae nostrae auctoris sui imitator ingereret:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIV. 16:1)
Taceo illud Plautinum, cum ait:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIX. 12:1)
Cissybii autem, ut de Homero taceam qui hoc poculum Cyclopi ab Ulixe datum memorat, multi faciunt mentionem:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XXI. 11:2)
Et multibibum heroa istum fuisse, ut taceam quae vulgo nota sunt, illud non obscurum argumentum est, quod Ephippus in Busiride inducit Herculem sic loquentem:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XXI. 17:2)
Et, ut de alienigenis taceam, possem pluribus edocere quantum se mutuo conpilarint bibliothecae veteris auctores:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, I. 3:1)
— Est mollis flamma medullas Interea, et tacitum vivit sub pectore vulnus, et:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, VI. 18:5)
Solet cibus, inquit, cum sumitur, tacitos efficere, potus loquaces:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, I. 1:2)
Et haec una est de philosophiae virtutibus, quia, cum orator non aliter nisi orando probetur, philosophus non minus tacendo pro tempore quam loquendo philosophatur.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, I. 11:1)
Nam si, ut fateri necesse est, in omni conventu aut tacendum est aut loquendum, quaeramus, silentiumne conviviis an et oportunus sermo conveniat.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, I. 17:1)
Nam si, sicut apud Athenas Atticas Areopagitae tacentes iudicant, ita inter epulas oportet semper sileri, non est ultra quaerendum, inter mensas philosophandum necne sit.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, I. 17:2)
quam fortiter a se facta semper dicturiunt, et tamen tacent arrogantiae metu?
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, II. 7:2)
Iuvat, si quem dicere iusseris amici sui repentinam felicitatem quam sponte non audebat vel dicere vel tacere modo iactantiae modo malitiae metu.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, II. 12:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION