도구

도구

라틴어 문장 검색

Et quo caelum regis immemsum
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, IX 47:1)
Postremus aduersum fortunam dolor incanduit conquestusque non aequa meritis praemia pensari in extremo Musae saeuientis, uti quae caelum terras quoque pax regeret, uota posuisti.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, X 2:3)
Caelo sidera fulgent
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IV 4:1)
Cum polo Phoebus roseis quadrigis
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VI 1:1)
Quam multos esse coniectas qui sese caelo proximos arbitrentur si de fortunae tuae reliquiis pars eis minima contingat?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 2:18)
Et caelo imperitans amor.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XVI 15:1)
Ille homines etiam terris dedit ut sidera caelo;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XII 4:1)
Quod quidem caelum non his potius est quam sua qua regitur ratione mirandum.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XV 1:17)
Et quod stelliferum transabiit polum
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVI 17:1)
Splendor quo regitur uigetque caelum
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XX 15:1)
Accepisti, inquit, in fabulis lacessentes caelum Gigantas;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 3:1)
Quae celsa conscendant poli;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, II 2:1)
Polum relinquat extimum
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, II 16:1)
Ultimus caelum labor inreflexo
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIV 29:1)
virtus autem caeli finita est, sicut et virtus cuiuslibet corporis finiti;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 2 4:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION