도구

도구

라틴어 문장 검색

Quid autem tanto fortunae strepitu desideratis?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 4:1)
Quo uero quisquam ius aliquod in quempiam nisi in solum corpus et quod infra corpus est — Fortunam loquor — Possit exserere?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XI 1:10)
Quod quidem de cunctis fortunae muneribus dignius existimari potest, quae ad improbissimum quemque uberiora perueniunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XI 2:5)
Postremo idem de tota concludere fortuna licet, in qua nihil expetendum, nihil natiuae bonitatis inesse manifestum est, quae nec se bonis semper adiungit et bonos quibus fuerit adiuncta non efficit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XI 2:13)
Sed ne me inexorabile contra fortunam gerere bellum putes:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XV 1:1)
Etenim plus hominibus reor aduersam quam prosperam prodesse fortunam;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XV 1:5)
An hoc inter minima aestimandum putas quod amicorum tibi fidelium mentes haec aspera, haec horribilis fortuna detexit?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XV 1:11)
o, inquam, summum lassorum solamen animorum, quam tu me uel sententiarum pondere uel canendi etiam iucunditate refouisti, adeo ut iam me posthac imparem fortunae ictibus esse non arbitrer!
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, I 1:3)
amicorum uero quod sanctissimum quidem genus est non in fortuna sed in uirtute numeratur, reliquum uero uel potentiae causa uel delectationis assumitur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, III 1:17)
An praesidio sunt amici quos non uirtus sed fortuna conciliat?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, IX 1:19)
Sed in hac ipsa fortuna populari non nihil boni maliue inesse perpendo;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, IX 1:3)
Haec actus etiam fortunasque hominum indissolubili causarum conexione constringit;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 3:8)
Sed sit aliquis ita bene moratus ut de eo diuinum iudicium pariter humanumque consentiat, sed est animi uiribus infirmus, cui si quid eueniat aduersi desinet colere forsitan innocentiam per quam non potuit retinere fortunam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 6:4)
Hic foedatam probris conscientiam spectans et se cum fortuna sua comparans forsitan pertimescit ne cuius ei iucundus usus est sit tristis amissio;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 7:14)
mutabit igitur mores ac dum fortunam metuit amittere nequitiam derelinquit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 7:15)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION