라틴어 문장 검색

Aeolon ille refert Tusco regnare profundo, Aeolon Hippotaden, cohibentem carcere ventos;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 31:1)
Coeunt et saxa trabesque coniciunt merguntque viros merguntque carinas.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 32:6)
Me tamen armiferae servatum cura Minervae fluctibus eripuit, patriis sed rursus ab agris pellor, et antiquo memores de vulnere poenas exigit alma Venus, tantosque per alta labores aequora sustinui, tantos terrestribus armis, ut mihi felices sint illi saepe vocati, quos communis hiems importunusque Caphereus mersit aquis, vellemque horum pars una fuissem.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 56:8)
E quibus alma parens unius viribus usa stuppea praerupit Phrygiae retinacula puppis fertque rates pronas medioque sub aequore mergit;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 64:2)
Si quaeras Helicen et Burin, Achaidas urbes, invenies sub aquis, et adhuc ostendere nautae inclinata solent cum moenibus oppida mersis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 25:11)
cunctane Lethaeis mersa feruntur aquis?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 812)
non haec in nostris, ut quondam, scripsimus hortis, nec, consuete, meum, lectule, corpus habes, iactor in indomito brumali luce profundo ipsaque caeruleis charta feritur aquis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 1113)
ultima me perdunt, imoque sub aequore mergit incolumem totiens una procella ratem.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 2권, poem 146)
aspicis ut summa cortex levis innatet unda, cum grave nexa simul retia mergat onus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 44)
et tamen est uno iudice mersa parum.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 1121)
et tutare caput nulli servabile, si non qui mersit Stygia sublevet illud aqua;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 57)
quassa tamen nostra est, non mersa nec obruta navis, utque caret portu, sic tamen extat aquis.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 118)
ardua nam vis est inpassibilis, quoniam natura superni ignis ad horrificas nescit descendere poenas, nec capit humanis angoribus excruciari, pura, serena, micans, liquido praelibera motu, subdita nec cuiquam, dominatrix utpote rerum, cui non principium de tempore, sed super omne tempus et ante diem maiestas cum Patre summo, immo animus Patris et ratio, via consiliorum, quae non facta manu nec voce creata iubentis protulit imperium patrio ructata profundo, hanc igitur non flagra secant, non sputa salivis aspergunt, alapis non vexat palma relisis, nec perfossa cruci clavorum vulnera Agunt, his adfecta caro est hominis, quam femina praegnans enixa est sub lege uteri, sine lege mariti.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 331)
consule barbati deliramenta Platonis, consule et hircosus Cynicus quos somniat et quos texit Aristoteles torta vertigine nervos, hos omnes quamvis anceps labyrinthus et error circumflexus agat, quamvis promittere et ipsi gallinam soleant aut gallum, clinicus ut se dignetur praestare deus morientibus aequum, cum ventum tamen ad normam rationis et artis, turbidulos sensus et litigiosa fragosis argumenta modis concludunt numen in unum, cuius ad arbitrium sphera mobilis atque rotunda volvatur, serventque suos vaga sidera cursus, non recipit natura hominis, modo quadrupes ille non sit, et erecto spectet caelestia vultu, non recipit neget ut regimen pollere supremum, istud et ipse Numae tacitus sibi sensit haruspex, semifer et Scottus sentit, cane milite peior, sed nos qui Dominum libris et corpore iam bis vidimus, ante fide, mox carne et sanguine 1 coram, quique voluminibus vatum cruce teste probatis rimantes digitos costarum in vulnera cruda mersimus, et manuum visu dubitante lacunas scrutati aeternum regem cognovimus Iesum, abiurare Deo titulum nomenque paternum credimus esse nefas, qui regem protulit ex se, non regem populi Parthorum aut Romulidarum, sed regem summae et mediae rationis et imae, atque ideo rerum dominum et super omnia regem, carnis habet medium, summum Patris, et Stygis imum.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 371)
sed ab auribus omnis Fluxerat ornatus, caput et iam coctile Bahal finxerat auriculasque suo spoliarat honore, dux populi peccantis adest de monte corusci luminis adloquioque Dei, tabulasque tremendo incisas digito caeca ad tentoria defert, sed cadit in faciem plebs non visura profundae legis in effigie scriptum per enigmata Christum, infelix, quae luce oculos praestricta paventes texerit et presso faciem velarit amictu!
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3106)

SEARCH

MENU NAVIGATION