도구

도구

라틴어 문장 검색

Tu mihi et qui te sapientium mentibus inseruit deus conscii nullum me ad magistratum nisi commune bonorum omnium studium detulisse.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 1:13)
Cum acerbae famis tempore grauis atque inexplicabilis indicta coemptio profligatura inopia Campaniam prouinciam uideretur, certamen aduersum praefectum praetorii communis commodi ratione suscepi, rege cognoscente contendi et ne coemptio exigeretur euici.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 2:4)
Meministi, ut opinor, quoniam me dicturum quid facturumue praesens semper ipsa dirigebas, meministi, inquam, Veronae cum rex auidus exitii communis maiestatis crimen in Albinum delatae ad cunctum senatus ordinem transferre moliretur, uniuersi innocentiam senatus quanta mei periculi securitate defenderim.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 3:27)
Et tu quidem de tuis in commune bonum meritis uera quidem, sed pro multitudine gestorum tibi pauca dixisti.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, X 1:10)
Quid si uberius de bonorum parte sumpsisti, quid si a te non tota discessi, quid si haec ipsa mei mutabilitas iusta tibi causa est sperandi meliora, tamen ne animo contabescas et intra commune omnibus regnum locatus proprio uiuere iure desideres?’
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, III 1:27)
Praetereo — Libet enim praeterire communia — Sumptas in adulescentia negatas senibus dignitates;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:14)
Deum, rerum omnium principem, bonum esse communis humanorum conceptio probat animorum;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:2)
nam qui communem omnium quae sunt finem relinquunt pariter quoque esse desistunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 2:30)
est igitur humanis actibus ipsum bonum ueluti praemium commune propositum.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 1:5)
Hic est cunctis communis amor
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XII 44:1)
— Quia id hominum sermo communis usurpat, et quidem crebro, quorundam malam esse fortunam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIII 1:12)
Ita cum causa ueritatis ex altera parte procedat, inest tamen communis in utraque necessitas.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, V 3:4)
Deum igitur aeternum esse cunctorum ratione degentium commune iudicium est. Quid sit igitur aeternitas consideremus;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 1:2)
Est enim hoc primum principium in hoc mundo sicut paterfamilias in domo et dux in exercitu et bonum commune in civitate.
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 11:5)
rudes enim elephanti multorum annorum doctrina usuque vetusto vix edocti tamen communi periculo in aciem producuntur.
(카이사르, 아프리카 전기 27:5)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION