라틴어 문장 검색

Concita per silvas turba comitante suarum terribilis Procne furiisque agitata doloris, Bacche, tuas simulat.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 6권 47:5)
Culpa domus ipsa carebat castaque signa dabat dominoque erat anxia rapto:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 7권 59:2)
At longis anxia curis Argolis Alcmene, questus ubi ponat aniles, cui referat nati testatos orbe labores, cuive suos casus, Iolen habet.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 9권 24:3)
Miratur et haurit pectore Pygmalion simulati corporis ignes.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 10권 32:6)
inque puellari corpus candore ruborem traxerat, haud aliter, quam cum super atria velum candida purpureum simulatas inficit umbras.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 10권 56:12)
Phoebus anum simulat praereptaque gaudia sumit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 38:7)
Interea fratrisque sui fratremque secutis anxia prodigiis turbatus pectora Ceyx, consulat ut sacras, hominum oblectamina, sortes, ad Clarium parat ire deum;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 50:1)
ut nec vela videt, vacuum petit anxia lectum seque toro ponit;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 54:5)
Si simulasse vocas crimen, simulavimus ambo;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 13권 26:2)
At vos, o proceres, vigili date praemia vestro, proque tot annorum cura, quibus anxius egi, hunc titulum meritis pensandum reddite nostris.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 13권 32:1)
Proxima Phaeacum felicibus obsita pomis rura petunt, Epiros ab his regnataque vati Buthrotos Phrygio simulataque Troia tenetur.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 13권 67:1)
Talia nequiquam toto Venus anxia caelo verba iacit superosque movet, qui rumpere quamquam ferrea non possunt veterum decreta sororum, signa tamen luctus dant haud incerta futuri.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 70:1)
Natura plena est verbis amoris, sed quomodo valebimus ea audire, continenter perstante rumore, in diuturna et anxia distractione vel in cultu apparentiae?
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 286:4)
aërium Manichacus ait sine corpore vero pervolitasse Deum, mendax phantasma cavamque corporis effigiem, nil contrectabile habentem, ac primum specta an deceat quidquam simulatum adsignare Deo, cuius mera gloria falsi nil recipit, membris hic se fallacibus aptans fingeret esse hominem ventosa subdolus arte, mentitus totiens, cum diceret
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3314)
nec defit tamen anxiis medella;
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus post cibum34)

SEARCH

MENU NAVIGATION