라틴어 문장 검색

Eandem tamen uestem uiolentorum quorundam sciderant manus et particulas quas quisque potuit abstulerant.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, II 1:7)
Ut quas Boreae spiritus aufert
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, IX 19:1)
Munus quod nulli umquam priuato commodauerat abstulisti.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:18)
Igitur si tui compos fueris, possidebis quod nec tu amittere umquam uelis nec fortuna possit auferre.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 3:6)
Si beatitudo est summum naturae bonum ratione degentis nec est summum bonum quod eripi ullo modo potest, quoniam praecellit id quod nequeat auferri, manifestum est quin ad beatitudinem percipiendam fortunae instabilitas aspirare non possit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 3:8)
Certe, uti meminisse te arbitror, consulare imperium, quod libertatis principium fuerat, ob superbiam consulum uestri ueteres abolere cupiuerunt, qui ob eandem superbiam prius regium de ciuitate nomen abstulerant.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XI 1:3)
Sin uero bene sibi mens conscia terreno carcere resoluta caelum libera petit, nonne omne terrenum negotium spernat, quae se caelo fruens terrenis gaudet exemptam?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIII 2:17)
Haec tibi certos sodalium uultus ambiguosque secreuit, discedens suos abstulit, tuos reliquit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XV 1:12)
Atqui hoc quoque maxime considerandum puto quod nihil habeat suapte natura pecunia ut his quibus possidetur inuitis nequeat auferri.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:20)
Sed hoc modo consolari quidem diuitiis indigentia potest, auferri penitus non potest;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:34)
O doca doca, murioisi de broton Ouden gegosi bioton ogkosas megan Plures enim magnum saepe nomen falsis uulgi opinionibus abstulerunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XI 1:3)
Quodsi extrinsecus accepto laetaretur, poterat hoc uel alius quispiam uel ipse etiam qui contulisset auferre;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 1:9)
— Nec licet, inquit, uti conuenienti monstrabitur loco, sed tamen, si id ipsum quod eis licere creditur auferatur, magna ex parte sceleratorum hominum poena releuetur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 1:4)
Eadem rapiens condit et aufert
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XII 32:1)
Abstulit saeuo spolium leoni,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIV 15:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION