살아있는 라틴어 : 문장 검색

Nunc, age, quis stimulos et pulchrae gaudia mortis addiderit iuveni - neque enim haec absentibus umquam mens homini transmissa deis - memor incipe Clio, saecula te quoniam penes et digesta vetustas.

At genetrix primam funestae sortis ut amens expavit famam - nec tarde credidit - ibat scissa comam voltusque et pectore nuda cruento, non sexus decorisve memor:

dolet haec queriturque labores audacis pueri, magni memor illa mariti it torvum lacrimans summisque irascitur astris.

eum dicta ferens Theseia Phegeus adstitit, ille quidem ramis insontis olivae pacificus, sed bella ciet bellumque minatur, grande fremens,nimiumque memor mandantis et ipsum iam prope, iam medios operire cohortibus agros ingeminans, stetit ambiguo Thebanus in aestu curarum, nutantque minae et prior ira tepescit.

Perdit no donat, cui donat nisi est memor.

At uero Petrus cum Romae praedicaret, memor, quia Dominus prima sabbati resurrexit a mortuis, ac mundo spem resurrectionis contulit, ita pascha faciendum intellexit, ut secundum consuetudinem ac praecepta legis XIIIIam lunam primi mensis, aeque sicut Iohannes, orientem ad uesperam semper exspectaret;

Namque inter plura continentiae, humilitatis, doctrinae, orationum, uoluntariae paupertatis, et ceterarum uirtutum merita, in tantum erat timori Domini subditus, in tantum nouissimorum suorum in omnibus operibus suis memor, ut, sicut mihi frater quidam de his, qui me in scripturis erudiebant, et erat in monasterio ac magisterio illius educatus, uocabulo Trumberct, referre solebat, si forte legente eo uel aliud quid agente, repente flatus uenti maior adsurgeret, continuo misericordiam Domini inuocaret, et eam generi humano propitiari rogaret.

At ipse memor praecepti eius, simul et promissi sui, totum se lacrimis paenitentiae, uigiliis sanctis, et continentiae mancipauit;

Obsecro, inquit, per Dominum, ne me deseras, sed tui memor sis fidissimi sodalis, rogesque supernam pietatem, ut, cui simul in terris seruiuimus, ad eius uidendam gratiam simul transeamus ad caelos.

Ibitis Aegaeas sine me, Messalla, per undas, O utinam memores ipse cohorsque mei.

Illic quas mittit diues Panchaia merces Eoique Arabes, diues et Assyria, et nostri memores lacrimae fundantur eodem:

Viuite felices, memores et uiuite nostri, siue erimus seu nos fata fuisse uelint.

Hic quoque sit gratus paruus labor, ut tibi possim inde alios alioque memor componere uersus.

nam cura nouatur, cum memor ante actos semper dolor admonet annos.

primum ultimumque illud supplicium apud Romanos exempli parum memoris legum humanarum fuit: