라틴어 문장 검색

Henricus, autem, Clintonius, eques Britannus, qui, tempore eo, copiis omnibus Britanni regis, his in regionibus, praefuit, auxilii ad Cornwallis nihil mittere poterat;
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DECIMUM TERTIUM.38)
Semproni censorum ad dilectum prodisti et quotienscumque dilectus erit quoad hi censores magistratum habebunt, si miles factus non eris, in dilectum prodibis ?
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLIII 156:2)
Conditionum harum, a Britannis tum primum oblatarum, nuncium primum a Tryon, duce Britanno, qui tunc temporis Eboraco Novo praefuit, accepit Washingtonius.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT UNDECIMUM.51)
Nam prope oppidum Sancti Albani in Britannia praelium commissum fuerat in quo Britanni profligati sunt, duxque Aurelianensis et princeps Aurasionsis capti, caesis ex copiis Britannorum sex millibus, atqud inter eos domino de Woodvilla et cohorte eius prope universa dum fortissime dimicarent.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 25:8)
Domini Jay legationem, ultimam cum Britannis pacem servandi rationem, merito, duxit Washingtonius, foederisque, modo cum Britannis icti, rejectionem belli praenunciam proculdubio fore probe cognovit.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DUODEVICESIMUM.48)
Quamvis commoda nonnulla, foedere isto, Britannis concessa fuissent, nullum, tamen, foedus Americanis commodius, illo tempore, a Britannis impetrari aut extorqueri poterat.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DUODEVICESIMUM.83)
itaque cum res diu ducta per altercationem esset, consulibus deos hominesque testantibus quidquid ab hostibus cladis ignominiaequeaut iam acceptum esset aut immineret culpam penes Menenium fore, qui dilectum impediret, Menenio contra vociferante, si iniusti domini possessione agri publici cederent, se moram dilectui non facere,
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber IV 581:1)
praeter dilectum eorum quos in supplementum mitti oportebat quattuor a C. Sulpicio praetore scriptae legiones sunt, intraque undecim dies dilectus est perfectus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLIII 162:1)
dilectuque decreto nemo nomen dedit, furente Appio et insectante ambitionem collegae, qui populari silentio rem publicam proderet, et ad id quod de credita pecunia ius non dixisset, adiceret ut ne dilectum quidem ex senatus consulto haberet:
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber II 288:2)
ut scilicet rex Gallus a bello Britannico desisteret, aut si necessario bellum habendum esset, in bonam partem acciperet si populi sui precibus motus (qui caussae Britannorum tanquam veterum amicorum et foederatorum suorum impense favebant) suppetias eis mitteret, protestando nihilominus se, quo leges amicitiae et foederum cum Gallia religiose servaret, copiis suis imperare in animo habere ut Britannis quidem succurrerent, ad Gallos autem bellum minime extenderent, nisi quatenus ad possessionem Britanniae tuendam.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 25:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION