라틴어 문장 검색

Et ne eveniat tibi fortuito sicut cuidam homini de uxore sua.
(HISTORIA SEPTEM SAPIENTUM, 1. Primi sapientis prima historia: Leo 1:37)
siquidem prudentibus cordacitus insitum est vitare fortuita, sicut itidem absurdum, si coeptis audacibus adversetur eventus, consurgere in querimonias et inconsultarum dispositionum culpabiles exitus ad infamanda casuum incerta convertere.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 4권, Sidonius Apollinari suo salutem 1:3)
et quidem huiusce dilectionis non est erroneus aut fortuitus affectus.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 5권, Sidonius Potenti No suo salutem 1:2)
qui lividi cum fuerint malitiae clarae, dictionis obscurae, tamen ad notitiam posterorum per odia virtutum decucurrerunt.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 8권, Sidonius Petronio suo salutem. 2:2)
dein quod in sapientes viros, quos inter iure censeris, minus annuo licere fortuitis;
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 8권, Sidonius Namatio suo salutem. 16:3)
in vallum elatae rupes devexaque fossis aequa et fortuito ductae quater aggere pinnae;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 7권212)
Bonitatis verba imitari maior malitia est.
(푸블릴리우스 시루스, 격언집, 061)
Muliebris lacrima condimentum est malitiae.
(푸블릴리우스 시루스, 격언집, 343)
Malitia unius cito fit maledictum omnium.
(푸블릴리우스 시루스, 격언집, 363)
Sic malitia spiritalis a primordio auspicata est in hominis exitium.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 22장 4:3)
renuant ob malitiam praedamnatos se in eundem iudicii diem cum omnibus cultoribus et operationibus suis.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 23장 14:3)
Multi apud vos ad tolerantiam doloris et mortis hortantur ut Cicero in Tusculanis, ut Seneca in Fortuitis, ut Diogenes, ut Pyrrhon, ut Callinicus.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 50장 14:1)
Nam si omnem mahgmtatem et si etiam malitiam excogitatam deus exactor innocentiae odit, indubitate quaecumque condidit non in exitum operum constat condidisse quae damnat, licet eadem opera per ea quae condidit administrentur, quando haec sit tota ratio damnationis, perversa administratio conditionis a conditis.
(테르툴리아누스, De Spectaculis, 2장 3:11)
INTEREA Brettones fames sua praefata magis magisque adficiens, ac famam suae malitiae posteris diuturnam relinquens, multos eorum coegit uictas infestis praedonibus dare manus, alios uero numquam, quin potius confidentes in diuinum, ubi humanum cessabat auxilium, de ipsis montibus, speluncis, ac saltibus continue rebellabant;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XIV.3)
Quod tamen a malitia inhabitantium in eo, et praecipue illorum, qui maiores esse uidebantur, contigisse, omnes, qui nouere, facillime potuerunt aduertere.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUARTUS., CAP. XXIII [XXV].3)

SEARCH

MENU NAVIGATION