도구

도구

라틴어 문장 검색

cultus autem deorum est optumus idemque castissimus atque sanctissimus plenissimusque pietatis, ut eos semper pura integra incorrupta et mente et voce veneremur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER SECUNDUS 71:3)
Quae contuens animus accedit ad cognitionem deorum, e qua oritur pietas, cui coniuncta iustitia est reliquaeque virtutes, e quibus vita beata existit par et similis deorum, nulla alia re nisi immortalitate, quae nihil ad bene vivendum pertinet, cedens caelestibus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER SECUNDUS 153:3)
In quo tamen in primis, quo quisque animo, studio, benivolentia fecerit, ponderandum est.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 65:2)
Sanguinis autem coniunctio et benivolentia devincit homines et caritate;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 72:6)
Itemque alii de vita, alii de gloria et benivolentia civium in discrimen vocantur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 108:5)
Deos placatos pietas efficiet et sanctitas, proxime autem et secundum deos homines hominibus maxime utiles esse possunt.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 14:5)
Quaecumque igitur homines homini tribuunt ad eum augendum atque honestandum, aut benivolentiae gratia faciunt, cum aliqua de causa quempiam diligunt, aut honoris, si cuius virtutem suspiciunt, quemque dignum fortuna quam amplissima putant, aut cui fidem habent et bene rebus suis consulere arbitrantur, aut cuius opes metuunt, aut contra, a quibus aliquid exspectant, ut cum reges popularesve homines largitiones aliquas proponunt, aut postremo pretio ac mercede ducuntur, quae sordidissima, est illa quidem ratio et inquinatissima et iis, qui ea tenentur, et illis, qui ad eam confugere conantur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 27:1)
Ducuntur enim aut benivolentia aut beneficiorum magnitudine aut dignitatis praestantia aut spe sibi id utile futurum aut metu ne vi parere cogantur, aut spe largitionis promissisque capti aut postremo, ut saepe in nostra re publica videmus, mercede conducti.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 28:4)
malus enim est custos diuturnitatis metus contraque benivolentia fidelis vel ad perpetuitatem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 30:7)
Quod cum perspicuum sit, benivolentiae vim esse magnam, metus imbecillam, sequitur, ut disseramus, quibus rebus facillime possimus eam, quam volumus, adipisci cum honore et fide caritatem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 38:8)
Honore et gloria et benivolentia civium fortasse non aeque omnes egent, sed tamen, si cui haec suppetunt, adiuvant aliquantum cum ad cetera, tum ad amicitias comparandas.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 40:1)
Ac primum de illis tribus, quae ante dixi, benivolentiae praecepta videamus;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 42:1)
quae quidem capitur beneficiis maxime, secundo autem loco voluntate benefica benivolentia movetur, etiamsi res forte non suppetit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 42:2)
Itaque illa tria, quae proposita sunt ad gloriarm omnia iustitia conficit, et benivolentiam, quod prodesse vult plurimis, et ob eandem causam fidem et admirationem, quod eas res spernit et neglegit, ad quas plerique inflammati aviditate rapiuntur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 50:5)
quibus praecipiunt, ut oratione benigna multitudinis animos ad benivolentiam alliciant militesque blande appellando [sermone] deliniant.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, Liber Secundus 64:4)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION