라틴어 문장 검색

hoc consensu patrum accensi M. Marcius Sermo et Q. Marcius Scilla, tribuni plebis, et consulibus multam se dicturos nisi in provinciam exirent denuntiarunt, et rogationem, quam de Liguribus deditis promulgare in animo haberent, in senatu recitarunt.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 215:1)
rogationem Marciam de Liguribus magno consensu plebes scivit iussitque.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 219:1)
Boeotorum quoque se concilium arte distraxisse ne coniungi amplius ullo consensu Macedonibus possent.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLII 495:3)
eum propter Archidami magnam in ea gente gratiam auctoritatemque consensu omnium acceperunt;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLIII 251:1)
multitudo incondita plurium simul gentium turbaque, quae ex acie fuga in unum compulsa erat, consilium et consensum civitatis impediebat;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLIV 561:2)
accessisse etiam novam tempestatem regno tumultus Gallici, cui vix consensu et concordia regum resisti queat;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XLV 211:2)
ibi ego dicam quidquid inerit nominatim:
(티투스 마키우스 플라우투스, Rudens, act 4, scene 4214)
Item symmetria est ex ipsius operis membris conveniens consensus ex partibusque separatis ad universae figurae speciem ratae partis responsus.
(비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, LIBER PRIMUS, 2장17)
ergo consuetudinem sermonis vocabo consensum eruditorum, sicut vivendi consensum bonorum.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber I 265:2)
de tribunatu quod scribis, ego vero nominatim petivi Curtio et mihi ipse Caesar nominatim Curtio paratum esse rescripsit meamque in rogando verecundiam obiurgavit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 퀸투스와 주고 받은 편지들, LIBER TERTIVS, 3장 5:1)
Quod si fuisset ille verus consensus et late patens, tantum abest ut consensus pro vera et solida authoritate haberi debeat, ut etiam violentam praesumptionem inducat in contrarium.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Primus 170:13)
Qui consensus, cum manifestissimi sint, bene notati, et acriter excussi, etiam aliis consensibus qui latent magnam praebere possint lucem.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 493:3)
Sed quoad contractum Maximiliani ipsius, duriores sustinebat partes Caroles, cum nihil adducere posset, nisi quod contractus ille sine consensu domini capitalis, Caroli scilicet (cuius pupilla et vasalla erat, atque ipse erga eam parentis loco), initus esset, ideoque ob defectum huiusce consensus prorsus irritus.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM QUARTUM 15:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION