도구

도구

라틴어 문장 검색

Oportet enim ut oratio pathetica aut ad indignationem aut ad misericordiam dirigatur, quae a Graecis οἶκτος καὶ δείνωσις appellantur.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, II. 1:3)
Vides quam saepe orationem mutaverit ac frequentibus figuris variaverit, qui ira, quae brevis furor est, non potest unum continuare sensum in loquendo.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, II. 9:1)
Movit et a fortuna modo misericordiam modo indignationem.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, III. 6:1)
Indignationem vero ex verbis Didonis:
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, III. 7:1)
Nec non et indignatio demonstratur a causa, ut illic:
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, IV. 10:1)
Simile est et illud ab indignatione:
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, V. 5:1)
— Furor inpius intus Saeva sedens super arma, et centum vinctus aenis Post tergum nodis fremit horridus ore cruento.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, V. 12:3)
sparguntur angues velut in scena parturientes furorem:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XVII. 3:3)
nec hoc contenta silvas petit accitis reliquis matribus in societatem furoris.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XVII. 3:5)
Haec vero quam poetica indignatio:
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, VI. 16:1)
Nam sicut in praecipiti stantem vel levis tactus inpellit, ita vino vel infusum vel aspersum parvus quoque dolor incitat in furorem.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, III. 4:1)
Nec negaverim philosophos quoque incurrisse nonnumquam per indignationem hoc genus scommatis.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, III. 13:1)
ac si quis eorum in indignationem ob tale dictum prolapsus fuisset, ulterius ei in alterum dicere non licebat.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, III. 21:3)
Quis furor, o cives, quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem?
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 1권 1:1)
Nec pretium tanti tellus pontusque furoris Tunc erat:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 1권 2:40)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION