라틴어 문장 검색

"Omnis intelligentiae fixio et essentia est per bonitatem puram quae est prima causa."
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 11 67:3)
Per eius essentiam intelligit eius productionem in esse, et per eius fixionem intelligit eius durationem.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 11 67:4)
Eadem largitione civitatum quoque ac provinciarum animos adgressus Hispalensibus et Emeritensibus familiarum adiectiones, Lingonibus universis civitatem Romanam, provinciae Baeticae Maurorum civitates dono dedit;
(코르넬리우스 타키투스, 역사, LIBER I, 78장1)
natalem suum plebeis incurrentem circensibus uix unius bigae adiectione honorari passus est.
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Tiberius, 26장 1:3)
58. Quantum vero ad essentiam, probo sic:
(단테 알리기에리, Epistolae 114:1)
Omnis essentia, preter primam, est causata, aliter essent plura que essent per se necesse esse, quod est impossibile:
(단테 알리기에리, Epistolae 114:2)
Propter quod patet quod omnis essentia et virtus procedat a prima, et intelligentie inferiores recipiant quasi a radiante, et reddant radios superioris ad suum inferius, ad modum speculorum.
(단테 알리기에리, Epistolae 114:8)
penetrat, quantum ad essentiam;
(단테 알리기에리, Epistolae 116:2)
quoniam videmus in aliquo excellentiori gradu essentiam aliquam, aliquam vero in inferiori;
(단테 알리기에리, Epistolae 116:5)
Non enim essentia ulla creata ultimus finis est in intentione creantis, in quantum creans, sed propria essentie operatio:
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 3:8)
unde est quod non operatio propria propter essentiam, sed hec propter illam habet ut sit. 4.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 3:9)
quia, cum illud quod est ultimum tale sit constitutivum spetiei, sequeretur quod una essentia pluribus spetiebus esset specificata:
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 3:14)
Sunt enim huiusmodi forme quedam compositioni contingentes, et consistentes simplici et invariabili essentia, ut Magister Sex Principiorum recte ait. Recipiunt tamen magis et minus huiusmodi qualitates ex parte subiectorum quibus concernuntur, secundum quod magis et minus in subiectis de contrariis admiscetur. 5.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 11:9)
1. Neque sine ratione ipsum vulgare illustre decusamus adiectione secunda, videlicet ut id cardinale vocetur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 167:1)
et non solum nullum nefastum sed nec comitialem quemquam de adiectis diebus instituit, ne ambitionem magistratuum augeret adiectio.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XIV. 12:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION