-
sed vel soli Filio, vel toti simul Trinitati, secundum consuetudinem antiquam.
- (피에르 아벨라르, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, DE PERSECUTIONE ABBATIS SUI ET FRATRUM IN EUM 7:3)
-
Sive ergo ad aliud docendum antiquis temporibus in angelo vel in aliqua specie corporali Deus apparuerit, sive tempore gratiae per hominem assumptum se mundo visibilem exhibuerit, Filio id proprie aut specialiter propter supra positam causam ascribitur.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 16:17)
-
Nunc autem ad nostrae fidei assertionem adversus universos Christianae fidei derisores, tam Judaeos scilicet quam gentiles, ex scriptis eorum testimonia inducere libet, quibus hanc Trinitatis distinctionem omnibus annuntiatam esse intelligant, quam quidem divina inspiratio et per prophetas Judaeis, et per philosophos gentibus dignata est revelare, ut utrumque populum ad cultum unius Dei ipsa summi boni perfectio agnita invitaret, ex quo omnia, per quem omnia, in quo omnia, et facilius haec fides Trinitatis tempore gratiae susciperetur ab utroque populo, cum eam a doctoribus quoque antiquis viderent esse traditam.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 19:6)
-
Dixerunt antiqui quia nihil fit quod non sensum habeat in Deum.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 30:1)
-
Quorum quidem Socrates maximus idololatriae derisor, in tantum plures deos, id est idola, contemptum adduxit, ut eis canem praeferre auderet, per quem ad hanc irrisionem jusjurandum susceperat, unde et antiquorum nominum gloriam ipsis abstulit idolis.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 32:18)
-
XVI. Primus autem nunc ille antiquissimus philosophorum, et magni nominis occurrat Mercurius, quem pro excellentia sua deum quoque appellaverunt.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 33:1)
-
"Tu formasti me et posuisti super me manum tuam," utrumque significat, ut quod formavit antiquum sit, quod superposuit manum novissimum sit. Quod enim secundum naturam divinitatis formatus sit, Apostolus docet dicens:
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 34:24)
-
neque enim docebat rem antiquiorem a postgenita regi.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 39:7)
-
Sapientiam omnium antiquorum exquiret sapiens, et in prophetis vacabit.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 8:3)
-
Simplicioribus litteris non est praeponendus succus grammaticae artis, meliores enim sunt communes litterae et simpliciores ad solam utilitatem pertinentes;
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 9:26)
-
Meliores sunt grammatici quam haeretici.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 9:28)
-
Grammaticorum doctrina potest etiam proficere ad vitam, dum fuerint in meliores usus assumpti.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 9:29)
-
Pervenit ad nos fraternitatem tuam grammaticam quibusdam exponere, quam tunc ita moleste suscepimus, ac sumus vehementius aspernati, ut ea quae prius dicta fuerant in gemitum et tristitiam verteremus, quia uno se ore cum Jovis laudibus Christi laudes non capiunt, et quod grave nefandumque sit episcopum canere quae nec laico religiose conveniant, ipse considera.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 10:5)
-
At jam profecto nec grammaticam a Christiano legi convenit, sine documentis cujus nec divina potest intelligi pagina, nec scriptura aliqua.
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 11:2)
-
Nam et grammatici cum tres distinguunt personas, primam videlicet quae loquitur, secundam ad quam loquitur, tertiam de qua tanquam ab utrisque diversa loquuntur personarum, juxta quarum proprietates diversitatem intelligunt, ut eidem rei sic tres istas personas inesse fateantur, ut idem homo et prima sit persona secundum quod loquitur, et secunda secundum quod ad eum aliquis loquitur, et tertia secundum quod de ipso inter aliquas sermo est. Et prima quidem persona caeterarum principium est quoddam, et origo seu causa;
- (피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 43:7)
