-
Ergo ne inter amicitiam et caritatem nihil distare arbitramur?
- (DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:16)
-
nihil que hac amicitia dulcius arbitrantur, nihil iudicant iustius;
- (DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 4:3)
-
Certe inter eos, quorum fuerint emendati mores, vita composita, ordinati affectus, nec istam arbitror repudiandam.
- (DE AMICITIA, CAPUT XII. Delectus amici. 2:12)
-
Super omnia autem amicorum revelare secreta sacrilegium arbitremur, quo fides amittitur, et animae captivatae desperatio importatur.
- (DE AMICITIA, CAPUT XIII. De causis dissolvendae amicitiae 2:28)
-
Sed nec verbosum arbitror eligendum, quia vir linguosus non iustificabitur.
- (DE AMICITIA, CAPUT XIV. Qui minus idonei ad amicitiam. 1:12)
-
Quod si impossibile fuerit, non statim amicitiam rumpendam, vel discindendam arbitror, sed ut quidam eleganter ait:
- (DE AMICITIA, CAPUT XV. Qui idonei. Amicitia dissuenda, non rumpenda. 2:11)
-
Fateor, adhuc me movet illorum sententia, qui sine huiusmodi amicis vivere tutius arbitrantur.
- (DE AMICITIA, CAPUT XXII. Patientia. 1:11)
-
illos autem impossibile reperiri, qui honores, magistratus, imperia, potestates, opes amicitiae non anteponunt;
- (DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 2:31)
-
Ubi enim, ait, invenies, qui honorem amici anteponat suo?
- (DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 2:34)
-
Cives autem, videntes quia Petrus [0398A] et majores exercitus obstaculo viae euntibus erant et plaustris ac curribus obstabant, arbitrati sunt quod cum vulgo fugam aptassent.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER I 26:3)
-
Sed arbitratur vos non omnes hujus facinoris reos, eo quod plurimi inter vos sensati habeantur, et non minus vos molestaverit pax violata, quam ipsum regem et suos.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER I 50:8)
-
Et exinde consilium accepi, ut descendas ad nos in castellum Cyperon sine opinione alicujus periculi, et utraque ripa paludis residentes, totum colloquium teneamus de omnibus quae a nobis requiris, et quorum nos reos arbitraris.»
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 6:10)
-
«Nequaquam credas, ut arbitreris me [0453A] ideo urbem Sororgiae intrasse, ut civibus auxilium adversus te ferrem, sed veni, ut eos quolibet consilio ab incoepto rebellionis suae revocarem, tibique subditos facerem ac tributarios.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER III 50:11)
-
Dehinc alio die Turci successu suae fraudis gaudentes, et similem deceptionem adhuc Christianis se inferre arbitrantes, a porta egressi, et inter scirporum densitatem fragilesque calamos palustris loci clanculum accedentes, peregrinis quibusdam in praedicto pomario insurrexerunt solita feritate et vociferatione;
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER III 94:1)
-
Quadam die invalescente inedia, et urgente plures nobiles et ignobiles, quidam Tullensis Ecclesiae archidiaconus, nomine Ludowicus, defectione sui stipendii compulsus, et famis gladio expugnatus, [0469A] cum caeteris clericis et laicis numero trecentis, inopia coactus, ab exercitu secessit in loca ubertate alimentorum diffamata, sita in montanis Antiochiae intervallo trium milliarium, ubi secure praedari et morari arbitrabantur.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER III 106:1)
