도구

도구

라틴어 문장 검색

Est igitur proportionalitas duarum vel trium vel quotlibet proportionum adsumptio ad unum atque collectio.
(보이티우스, De Arithmetica, Liber secundus, De proportionalitatibus 1:3)
E libris graecis haud dubie haurire coactus est Celsus cum ipsam disciplinam medicam, tun permultas locutiones artem medendi spectantes, quibus nulla linguae latinae vocabula respondebant.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.77)
nec carebat oratio vernacula locutionibus verborumque circumscriptionibus sat multis artem salutarem spectantibus iisque jam olim usu receptis, quas scilicet vel plebeja quaedam medicina indigena vel adsiduum cum erudita Grajorum arte commercium invexerat.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.79)
Nec dubium quin hasce dictiones locutionesve avide capessiverit Celsus, quotiescumque vel res ipsas vel sua de hisce rebus cogitata accurate repraesentarent.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.80)
ad modum loquendi, remissus est modus et humilis, quia locutio vulgaris, in qua et muliercule communicant. 32.
(단테 알리기에리, Epistolae 103:4)
quod satis Plato insinuat in suis libris per assumptionem metaphorismorum, multa enim per lumen intellectuale vidit que sermone proprio nequivit exprimere.
(단테 알리기에리, Epistolae 123:5)
si ergo illud idem quod fit per A et B potest fieri per A tantum, frustra ibi assummitur B, quia ex ipsius assumptione nichil sequitur, cum prius illud idem fiebat per A solum. 2.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 14:5)
Et cum omnis talis assumptio sit otiosa sive superflua, et omne superfluum Deo et nature displiceat, et omne quod Deo et nature displicet sit malum, ut manifestum est de se, sequitur non solum melius esse fieri per unum, si fieri potest, quam fieri per plura, sed quod fieri per unum est bonum, per plura simpliciter malum. 3.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 14:6)
1. Cum neminem ante nos de vulgaris eloquentie doctrina quicquam inveniamus tractasse, atque talem scilicet eloquentiam penitus omnibus necessariam videamus, cum ad eam non tantum viri sed etiam mulieres et parvuli nitantur, in quantum natura permictit, volentes discretionem aliqualiter lucidare illorum qui tanquam ceci ambulant per plateas, plerunque anteriora posteriora putantes, - Verbo aspirante de celis - locutioni vulgarium gentium prodesse temptabimus, non solum aquam nostri ingenii ad tantum poculum aurientes, sed, accipiendo vel compilando ab aliis, potiora miscentes, ut exinde potionare possimus dulcissimum ydromellum.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 2:1)
2. Sed quia unamquanque doctrinam oportet non probare, sed suum aperire subiectum, ut sciatur quid sit super quod illa versatur, dicimus, celeriter actendentes, quod vulgarem locutionem appellamus eam qua infantes assuefiunt ab assistentibus cum primitus distinguere voces incipiunt;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 3:1)
vel, quod brevius dici potest, vulgarem locutionem asserimus quam sine omni regola nutricem imitantes accipimus.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 3:2)
3. Est et inde alia locutio secondaria nobis, quam Romani gramaticam vocaverunt.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 4:1)
1. Hec est nostra vera prima locutio.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 8:1)
Non dico autem ‘nostra’ ut et aliam sit esse locutionem quam hominis:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 8:2)
Cum igitur angeli ad pandendas gloriosas eorum conceptiones habeant promptissimam atque ineffabilem sufficientiam intellectus, qua vel alter alteri totaliter innotescit per se, vel saltim per illud fulgentissimum Speculum in quo cuncti representantur pulcerrimi atque avidissimi speculantur, nullo signo locutionis indiguisse videntur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 10:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION