라틴어 문장 검색

Hic latet, hic latebras cursu mendicat inepto.
(ANONYMUS NEVELETI, De mure urbano et rustico 14:10)
Mendicat pugilem, sed abest qui pugnet amicus.
(ANONYMUS NEVELETI, De ciue et equite 64:12)
et idcirco diuitiae non melius in fundis et in fenore quam in ipso hominis animo aestimantur, qui si est auaritia egenus et ad omne lucrum inexplebilis, nec montibus auri satiabitur, sed semper aliquid, ante parta ut augeat, mendicabit.
(아풀레이우스, 변명 19:4)
"Neque praeter unicam pascit ancillam et habitu mendicantis semper incedit."
(아풀레이우스, 변신, 1권 19:20)
"Fuit quidam multis officiis in aula Caesaris clarus atque conspicuus, ipsi etiam probe spectatus."
(아풀레이우스, 변신, 7권 5:12)
cinaedum et senem cinaedum, calvum quidem sed cincinnis semicanis et pendulis capillatum, unum de triviali popularium faece, qui per plateas et oppida cymbalis et crotalis personantes deamque Syriam circumferentes mendicare compellunt.
(아풀레이우스, 변신, 8권 12:4)
insipiens factus sum mendicare coactus.
(ARCHIPOETA, VI16)
ita ut ad ultimum, uno servulo comitata, sicut a multis videntibus eam audivimus, cotidie mendicans, in Pavia miserabiliter moreretur.
(ASSERIUS, DE REBUS GESTIS AELFREDI, 15 18:13)
De aulis et cambris regalibus, lapideis et ligneis suo iussu mirabiliter constructis?
(ASSERIUS, DE REBUS GESTIS AELFREDI, 91 96:9)
Ea quodam die ubi paratis et expectantibus nobis adlata atque inposita mensae est, puerum iubet Taurus oleum in aulam indere.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, VIII 4:1)
Gutum Samium ore tenus inprudens inanem, tamquam si inesset oleum, adfert convertitque eum et, ut solitum est, circumegit per omnem partem aulae manum:
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, VIII 6:1)
Aspicit puer gutum atrocibus oculis stomachabundus et concussum vehementius iterum in aulam vertit;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, VIII 7:1)
Itaque receptus est in famulitium regis in aula sua, sed vili admodum loco in culina.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 14:20)
Nam cum legatus Anglus ad aulam ducis Britaniae venisset, dux ipse vix sanae memoriae fuit, omniaque ducis Aurelianensis nutui parebant, qui legatum Urswicum mandata perferentem audivit, et quasi commotus et elato animo respondit ducem Britanniae, qui regi Henrico hospes olim fuisset, imo parentis loco, in tenera eius aetate et afflicto rerum statu, expectasse illo tempore ab Henrico (glorioso illo Anglorum rege) potius copias equitum et peditum validas quam inanem de pace legationem.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 4:2)
Cuius rei nuncii postquam in aulam Franciae allati sunt, ita nonnullos iuvenili sanguine ferventes veluti Furiis conciverunt ut legati Angli non sine periculo essent ne motu aliquo repentino violarentur.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 7:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION