도구

도구

라틴어 문장 검색

Certum quippe est omni tanto majori concordia regi, quanto paucioribus cura regiminis eorum commissa est. Nihil autem melius aut majori concordia regi quam mundum constat universum, sicut supra Tulliana exposuit ratio.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 8:3)
Ad quam etiam conditionis concordiam, sicut et regiminis, unitas ipsa atque identitas maxima conditoris proficit, ut hinc quoque unum eumdemque penitus conditorem sicut et rectorem omnium esse constet, quem nos Deum dicimus, ac summum jure profitemur bonum.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 8:14)
Denique omnis multitudo totum quidem est, et omne totum propriis partibus posterius esse naturaliter constat, atque omne quod simplicius est, tanto firmius esse necesse est, cum omne compositum natura dissolubile sit, et tanto infirmius, quanto dissolutioni magis obnoxium.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 9:8)
Inde enim hominem potentem comparatione aliorum hominum diceremus, sed non ita leonem vel elephantem.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 11:13)
Constat quippe eam non nisi bona facere posse;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:3)
Ex his itaque tam de ratione quam de scripto collatis, constat id solum posse facere Deum quod aliquando facit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 14:1)
Cum enim antecedens possibile est, et consequens, quia ex possibili non sequitur impossibile, cum si constet impossibile esse, ex eo impossibile sequitur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 14:13)
Quod tamen male faciendi vel peccandi potestatem haberemus, non absque ratione haec a Deo nobis potestas concessa est, ut si comparatione nostrae infirmitatis ille gloriosior appareat, qui omnino peccare non potest, et cum a peccato cessamus, non hoc naturae nostrae, sed ejus adjutrici gratiae tribuamus, qui ad gloriam sui non solum bona, sed etiam mala disponit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 17:5)
At fortassis, inquies, quod, si eo tempore quo aliud facit, illud facere possit, et non videlicet in alio tempore, constat eum uno tempore posse quod alio non potest, nec semper eum aequaliter posse omnia, nec semper aequaliter omnipotentem permanere;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 21:1)
Deus vero nec corporea res est, nec partibus constat ut dissolvi possit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 27:13)
Unde aliquid creatum, vel quod non semper fuit concedi oportet Deum esse, cum videlicet constet hominem creaturam esse atque initium habere.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 27:15)
Hanc quippe ex diversis causis propter aliud incoeptis contingere constat, et ita, ut diximus, inopinate.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 30:19)
Qui etiam cum ea quae per miracula fiunt impossibilia dicunt, vel contra naturam fieri pro fitentur, ut virginem parere, vel caecum ulterius videre, profecto ad usitatum naturae cursum, vel ad primordiales rerum causas respiciunt, non ad excellentiam divinae potentiae, quam videlicet constat ex propria natura quidquid decrevit posse, et praeter solitum ipsas rerum naturas quocunque modo voluerit permutare.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 32:19)
De quo et nunc nobis superest disserere, cum hoc maxime ad divinam constet sapientiam pertinere.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 34:1)
Constat, inquiunt, divinam providentiam falli non posse.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 34:27)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION