살아있는 라틴어 : 문장 검색

Tam diu scito sanguinis copulam, quam diu ille suum noverit creatorem:

absque notitia enim creatoris sui omnis homo pecus est.

Ut enim creatorem non in caelo tantum miramur et terra, sole et oceano, elefantis, camelis, equis, bubus, pardis, ursis, leonibus, sed et in minutis quoque animalibus, formica, culice, muscis, vermiculis et istius modi genere, quorum magis corpora scimus quam nomina, eandemque in cunctis veneramur sollertiam, ita mens Christo dedita aeque et in maioribus et in minoribus intenta est sciens etiam pro otioso verbo reddendam esse rationem.

Ast ego, si tantam ius est mihi solvere litem, Quasdam, Caesar, aquas post mundi sera peracti Saecula, concussis terrarum erumpere venis, Non id agente deo, quasdam compage sub ipsa Cum toto coepisse reor, quas ille creator Atque opifex rerum certo sub iure coercet.

Nobis haec portenta deum dedit ipse creator Tarda et sera nimis, sed fama ac laude perenni.

nobis haec portenta deum dedit ipse creator tarda et sera nimis, sed fama ac laude perenni.

quas, dum primordia rerum Pangeret, omniparens Leges violare Creator Noluit, aeternique operis fundamina fixit.

Nec Telamon aberat magnique creator Achillis cumque Pheretiade et Hyanteo Iolao impiger Eurytion, et cursu invictus Echion, Naryciusque Lelex Panopeusque Hyleusque feroxque Hippasus et primis etiamnum Nestor in annis, et quos Hippocoon antiquis misit Amyclis, Penelopaeque socer cum Parrhasio Ancaeo, Ampycidesque sagax et adhuc a coniuge tutus Oeclides, nemorisque decus Tegeaea Lycaei.

“A magnitudine enim et pulchritudine creaturarum cognoscibiliter potest creator horum videri” (Sap 13,5) et “invisibilia enim ipsius a creatura mundi per ea, quae facta sunt, intellecta conspiciuntur” (Rom 1,20).

Creator nos non relinquit, numquam decedit suo de amoris proposito, non paenitet eum nos creavisse.

Conscii sumus in rei politicae opinionumque provincia quosdam Creatoris cogitationem prorsus respuere, aut eam nullius momenti putare, ita ut ad irrationalia divitias referant, quas religiones praebere possint integrae oecologiae plenoque profectui humani generis.

Si, quod homines tantummodo sumus, personae ad ambitum colendum inducuntur, cuius sunt participes, “christiani peculiarem in modum sentiunt sua intra creatum munera, sua officia pro natura et Creatore fidei esse partem”.

Sanctus Ioannes Paulus II commemoravit quomodo amor prorsus peculiaris, quo Creator unumquemque hominem complectitur, “infinitam dignitatem ei tribuat”.

Unicuique nostrum Creator dicere potest:

Convenientia inter Creatorem, humanitatem omnemque creationem est deleta, cum Dei locum nos sumere voluissemus, haud agnoscentes nos finitas esse creaturas.