도구

도구

라틴어 문장 검색

Primum quid sit amicitia arbitror disserendum;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 1:8)
nec quisquam aliquid suum esse dicebat, sed erant illis omnia communia" (Act.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:7)
eos scilicet qui primum spe lucri communis foedus ineuntes dum sibi in iniquo mammona fidem servant, in rebus dumtaxat humanis, ad maximum perveniunt gratum que consensum.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 4:20)
At post lapsum primi hominis, cum refrigescente caritate cupiditas subintrasset, fecisset que bono communi privata praeponi amicitiae caritatis que splendorem avaritia invidia que corrupit;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:32)
Sunt namque quidam qui contra fidem, contra honestatem, contra commune bonum vel privatum, favendum putant amico.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:7)
Quid enim ineptius esse potest quam amicitiam hactenus extendi, ut in officiis vel obsequiis vicem quis rependat amico, cum omnia illis debeant esse communia, quibus nimirum esse debet et cor unum et anima una?
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 2:15)
Simplices quippe, et communes, et consentientes, et qui iisdem rebus moveantur, esse debent amici ad invicem;
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 1:10)
Quoniam igitur in hoc opere resultat grammatice syntaseos regula, dialetice lexeos maxima, oratorie reseos communis sententia, arismetice matheseos paradoxa, musice melos, anxioma geometrie, gramatis theorema, astronomice ebdomadis excellentia, theophanie celestis emblema, infruniti homines in hoc opus sensus proprios non impingant, qui ultra metas sensuum rationis non excedant curriculum, qui iuxta imaginationis sompnia aut recordantur uisa, aut figmentorum artifices commentantur incognita;
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, PROLOGUS 2:1)
Ne uestre faciat conceptio mentis abortum, Ne res tanta ruat, ne lux moriatur in umbra, Sed magis exposita prefulguret, exeat illud In commune bonum, melius sub luce patebit.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 34:8)
An que sola solet bona poscere, sola recidet Hoc commune bonum, nostrum decus, utile uotum, Nos omnes que sola libens et sponte mouere In tantum deberet opus tantumque fauorem, Si flamata minus torperet nostra uoluntas Nec tantum uellet animus conscendere noster?"
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SECUNDUS 16:35)
Tempestas animi moritur fluctusque recedunt, Velle suum commune facit cum uelle sororum:
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SECUNDUS 18:2)
O fastus uitanda lues, fugienda Caribdis, Culpa grauis, morbus communis, publica pestis, Ianua peccati, viciorum mater, origo Nequicie, semen odii, uenacio pugne!
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUARTUS 18:15)
Cetibus angelicis tales ascribit honestas Vite, uirtutis meritum mercesque laboris, Quos uel uirgineus candor uel purpura uestit Martirii, uel doctoris sua laurea ditat, Vel quos aureole munus non excipit, omnes Laurea communi fretos mercede coronat.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER QUINTUS 22:4)
Sic instet uicio quod rerum parcat honori, In commune bonum ne lux abscondita parce Luceat et uirtus det fructus clausa minores, Interius sibimet ut pauci uiuat et extra Vt plures, intus sibi uiuens, pluribus extra;
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 10:4)
Eorum siquidem hominum qui Veneris profitentur grammaticam, alii solummodo masculinum, alii feminum, alii commune, sive promiscuum genus familiariter amplexantur:
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 21:45)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION