도구

도구

라틴어 문장 검색

novitas autem non potest esse in aliquo ente sine transmutatione praecedente:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 7 45:2)
qui enim tollit transmutationem, ipse tollet novitatem;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 7 45:3)
ergo natura nullum motum vel effectum novum causare potest sine transmutatione praecedente.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 7 45:4)
Ideo secundum naturalem, cuius primum principium est natura, motus primus, quem nulla transmutatio praecedere potest, non potest esse novus.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 7 45:5)
Dico autem in hac ratione "principia immediata", quia, licet effectus naturalis sit novus, non propter hoc oportet quod in suis principiis mediatis et primis facta sit aliqua transmutatio et novitas.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 7 45:8)
omne novum factum est per transmutationem, verum est solum de entibus quorum factio est per generationem:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 11 75:3)
nam solum in generabilibus invenitur transmutatio.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 11 75:4)
omnis effectus novus aliquam requirit novitatem in aliquo suorum principiorum, dico quod illud non oportet in agente per voluntatem, quia secundum antiquam voluntatem possunt fieri actiones novae praeter hoc quod facta sit transmutatio in voluntate vel in volente.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 11 80:3)
Et causa etiam est incommutabilis semper uno modo se habens, quia transmutatio non est possibilis nisi in rebus imperfectis, et si aliquod est ens perfectissimum in mundo, dignum est quod hoc sit prima causa.
(Boethius De Dacia, DE SUMMO BONO 9:3)
Primus horum modorum apud Gentiles figuratus fuit in illo duello Herculis et Anthei, cuius Lucanus meminit in quarto Farsalie et Ovidius in nono De rerum transmutatione;
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 21:39)
secundus figuratur apud eosdem in Athalanta et Ypomene in decimo De rerum transmutatione. 11.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Secundus 21:40)
Et quamvis ad voluptatem nostram sive nostre sensualitatis quietem in terris amenior locus quam Florentia non existat, revolventes et poetarum et aliorum scriptorum volumina quibus mundus universaliter et membratim describitur, ratiocinantesque in nobis situationes varias mundi locorum et eorum habitudinem ad utrunque polum et circulum equatorem, multas esse perpendimus firmiterque censemus et magis nobiles et magis delitiosas et regiones et urbes quam Tusciam et Florentiam, unde sumus oriundus et civis, et plerasque nationes et gentes delectabiliori atque utiliori sermone uti quam Latinos.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 35:2)
primo circa cantus divisionem, secundo circa partium habitudinem, tertio circa numerum carminum et sillabarum.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 134:2)
Si quid autem rithimi servare interest huius quod est ars, illud comprehenditur ibi cum dicimus ‘partium habitudinem’.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 135:5)
6. Quare sic colligere possumus ex predictis diffinientes, et dicere stantiam esse sub certo cantu et habitudine limitatam carminum et sillabarum compagem.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 136:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION