도구

도구

라틴어 문장 검색

Cum adsuevit animus fastidire, quae ex more sunt, et illi pro sordidis solita sunt, etiam in oratione, quod novum est, quaerit et modo antiqua verba atque exsoleta revocat ac profert, modo fingit et ignota ac deflectit, modo, id quod nuper increbruit, pro cultu habetur audax translatio ac frequens.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 19, letter 114 10:1)
illud appone, quod tantum increbruit multitudo desidiosorum ut, nisi vel paucissimi quique meram linguae Latiaris proprietatem de trivialium barbarismorum robigine vindicaveritis, eam brevi abolitam defleamus interemptamque:
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 2권, Sidonius Hesperio suo salutem 1:3)
"quin etiam occultae vulgo increbrescere voces:"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 5권181)
Quod terrae vorant urbes, quod insulas maria fraudant, quod externa atque interna bella dilaniant, quod regnis regna conpulsant, quod fames et lues et locales quaeque clades et frequentiae plerumque mortium vastant, quod humiles sublimitate, sublimes humilitate mutantur, quod iustitia rarescit, iniquitas increbrescit, bonarum omnium disciplinarum cura torpescit, quod etiam officia temporum et elementorum munia exorbitant, quod et monstris et portentis naturalium forma turbatur, providenter scripta sunt.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 20장 2:1)
Qui uidelicet mos adeo increbruit, ut paulatim ablata exinde terra fossam ad mensuram staturae uirilis altam reddiderit.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. IX.10)
Gallici quoque belli fama increbrescebat.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber VII 116:1)
(Inde rem ad triarios redisse,cum laboratur,proverbio increbruit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber VIII 111:2)
haud ignarus opinionis alterius, qua haec proditio ab Samnitibus facta traditur, cum auctoribus hoc dedi quibus dignius credi est, tum foedus Neapolitanum - eo enim deinde summa rei Graecorum venit - similius vero facit ipsos in amicitiam redisse.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber VIII 376:1)
neapolitani bello et obsidione victi in deditionem venerunt.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Libri VIII Periocha12)
cum ad Gereonium iam hieme impediente constitisset bellum, Neapolitani legati Romam venere.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Libri XXII 392:1)
urbe Romana, atque imperio geratur, aequum censuisse Neapolitanos, quod auri sibi cum ad templorum ornatum, tum ad subsidium fortunae, a maioribus relictum foret, eo iuvare populum Romanum;
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Libri XXII 394:1)
gratum sibi patres Romanos populumque facturum, si omnes res Neapolitanorum suas duxissent, dignosque iudicaverint ab quibus donum, animo ac voluntate eorum qui libentes darent quam re maius ampliusque, acciperent.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Libri XXII 395:2)
iis sicut Neapolitanis gratiae actae, aurum non acceptum.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Libri XXII 439:3)
ubi fines Neapolitanorum intravit, Numidas partim in insidiis - et pleraeque cavae sunt viae sinusque occulti - quacumque apte poterat disposuit, alios prae se actam praedam ex agris ostentantis obequitare portis iussit.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXIII 7:1)
Hannibal Capua recepta cum iterum Neapolitanorum animos partim spe, partim metu nequiquam temptasset, in agrum Nolanum exercitum traducit, ut non hostiliter statim, quia non desperabat voluntariam deditionem, ita, si morarentur spem, nihil eorum quae pati aut timere possent praetermissurus.
(티투스 리비우스, 로마 건국사, Liber XXIII 170:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION