도구

도구

라틴어 문장 검색

"Montis in excelsi scopulo, rex, siste puellam Ornatam mundo funerei thalami:"
(아풀레이우스, 변신, 4권 16:36)
"Ducite me, et cui sors addixit scopulo sistite:"
(아풀레이우스, 변신, 4권 16:56)
"Sed istud etiam meis precibus, oro, largire et illi tuo famulo Zephyro praecipe simili vectura sorores hic mihi sistat:"
(아풀레이우스, 변신, 5권48)
Tunc ingratis ad promptum recurrens exitium reminiscor doloris ungulae et occipio nutanti capite claudicare:
(아풀레이우스, 변신, 6권 8:6)
"Iam tibi ego probe suasum et confirmatum animi amatorem illum alacrem vadimonium sistam,"
(아풀레이우스, 변신, 9권 19:5)
Nec adulescens aegrae parentis moratus imperium, senili tristitie striatam gerens frontem cubiculum petit, uxori patris matrique fratris utcumque debitum sistens obsequium.
(아풀레이우스, 변신, 10권 3:3)
Simul enim finita est dicentium contentio, veritatem criminum fidemque probationibus certis instrui nec suspicionibus tantam coniecturam permitti placuit, atque illum potissimum servum, qui solus haec ita gesta esse scire diceretur, sisti modis omnibus oportere.
(아풀레이우스, 변신, 10권 7:6)
Quod M. Cato, in libro qui inscriptus est Contra Tiberium Exulem, stitisses vadimonium per i litteram dicit, non stetisses ;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, XIV 1:1)
Quid si vadimonium capite obvoluto stitisses?
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, XIV 2:2)
Recte quidem ille stitisses scripsit;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, XIV 3:1)
sed falsa et audaci emendatione editores e scripto per libros stetisses fecerunt, tamquam stitisses vanum et nihili verbum esset.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Secundus, XIV 3:2)
et Scipio, manum ad ipsam oppidi quod obsidebatur arcem protendens, Perendie, inquit, sese sistant illo in loco.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Sextus, I 11:1)
Cautibus nutantis pinos rectosque cupressos.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Tertius Decimus, XXI 14:2)
et cum dis bene volentibus opera tua sistas hunc nobis sanum atque validum quam citissime.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, X 8:2)
2. Verum rex pro animi sui magnitudine aleam statim iecit, et incommodis se ex omni parte prodentibus recte appensis, et satis gnarus interregnum aut tituli suspensionem leges regni non permittere, sive amori erga familiam suam reliqua posthabens, sive titulum illum praeoptans qui sese sisteret maxime liberum et independentem, quin et natura atque animi constitutione minime in longum prospicere solitus, sed veluti fortunam ut apud se per diem mereretur conducere, titulo Lancastriae tanquam principali niti decrevit, reliquis autem duobus (videlicet nuptiarum et armorum) pro adminiculis tantummodo uti, priore ad secretam invidiam leniendam, posteriore ad murmura et contradictiones apertas compescendas, minime oblitus ipsum illum titulum Lancastriae per tres continuas regum successiones valuisse atque plane perpetuari potuisse nisi per iudicii debilitatem in principe postremo regnante defecisset.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 6:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION