도구

도구

라틴어 문장 검색

— Ad bonum uero cetera referri palam est. Idcirco enim sufficientia petitur, quoniam bonum esse iudicatur;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 4:12)
— Nonne, inquit, monstrauimus ea quae appetuntur pluribus idcirco uera perfectaque bona non esse quoniam a se inuicem discreparent, cumque alteri abesset alterum plenum absolutumque bonum afferre non posse, tum autem uerum bonum fieri cum in unam ueluti formam atque efficientiam colliguntur, ut quae sufficientia est eadem sit potentia, reuerentia, claritas atque iucunditas, nisi uero unum atque idem omnia sint, nihil habere quo inter expetenda numerentur?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:8)
Nonne in beatitudine sufficientiam numerauimus deumque beatitudinem ipsam esse consensimus?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 2:4)
alioquin si quo egeat, plenam sufficientiam non habebit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 2:7)
quia, si generatio esset aeterna, tunc hoc individuum hominis praecederet aliud, et illud aliud, et sic in infinitum;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 2 8:3)
quia, si non, tunc ipsum praecessisset alius motus, per quem facta esset sufficientia in causis suis, cum prius non esset, ergo ipse esset primus et non-primus, quod est impossibile.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 28:9)
nec secus apud principem Vescularius Flaccus ac Iulius Marinus ad mortem aguntur, e vetustissimis familiarium, Rhodum secuti et apud Capreas individui, Vescularius insidiarum in Libonem internuntius;
(코르넬리우스 타키투스, 연대기, 6권, 10장5)
aliter ad illam mutuam sufficientiam non solum non pertingitur, sed aliquando, pluribus preheminere volentibus, vicinia tota destruitur. 7.
(단테 알리기에리, De monarchia, Liber Primus 5:16)
Cum igitur angeli ad pandendas gloriosas eorum conceptiones habeant promptissimam atque ineffabilem sufficientiam intellectus, qua vel alter alteri totaliter innotescit per se, vel saltim per illud fulgentissimum Speculum in quo cuncti representantur pulcerrimi atque avidissimi speculantur, nullo signo locutionis indiguisse videntur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 10:2)
6. Nam quicquid nobis convenit, vel gratia generis, vel speciei, vel individui convenit, ut sentire, ridere, militare.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 7:1)
convenit ergo individui gratia.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 7:4)
7. Sed nichil individuo convenit nisi per proprias dignitates, puta mercari, militare ac regere;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 8:1)
Ex his apparet Sarapis et solis unam et individuam esse naturam.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XX. 18:1)
aut certe ut multi legunt 'laetitiamque die', id est diei, ut supra dicta munera sint multorum dierum usui sufficientia, intellegamus autem missa aliqua etiam ad usum diei.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM PRIMVM COMMENTARIVS., commline 6362)
nec, cum haec ita sint, est causa, cur Epicurus fatum extimescat et ab atomis petat praesidium easque de via deducat et uno tempore suscipiat res duas inenodabiles, unam, ut sine causa fiat aliquid, ex quo existet, ut de nihilo quippiam fiat, quod nec ipsi nec cuiquam physico placet, alteram, ut, cum duo individua per inanitatem ferantur, alterum e regione moveatur, alterum declinet.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, de fato liber. 28:6)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION