도구

도구

라틴어 문장 검색

haec" inquit "syllaba nutat";
(클라우디아누스, ex Carminibus Minoribus, In podagrum qui carmina sua non stare dicebat5)
nec tamen brevioribus quam quae duabus syllabis enuntientur, sicuti Graecum est σκύλαξ, Latinum ferox, Graecum λάκων, Latinum celer:
(콜루멜라, 루키우스 유니우스 모데라투스, 농업론, 7권, 12장 13:3)
nam quod saepe non litteras modo sed syllabas aut permutat aut praeterit, communis hominum error est.
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Divus Augustus, 88장 1:2)
nam et morari eum desisse inter homines producta prima syllaba iocabatur multaque decreta et constituta, ut insipientis atque deliri, pro irritis habuit;
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Nero, 33장 1:4)
Cumque hiis montaninas omnes et rusticanas loquelas eicimus, que semper mediastinis civibus accentus enormitate dissonare videntur, ut Casentinenses et Fractenses.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 92:3)
4. Est et aliud, sicut dictum est, adeo vocabulis accentibusque yrsutum et yspidum quod propter sui rudem asperitatem mulierem loquentem non solum disterminat, sed esse virum dubitare[s le]ctor.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 129:1)
3. Magistratu quidem sublimatum videtur, cum de tot rudibus Latinorum vocabulis, de tot perplexis constructionibus, de tot defectivis prolationibus, de tot rusticanis accentibus, tam egregium, tam extricatum, tam perfectum et tam urbanum videamus electum, ut Cynus Pistoriensis et amicus eius ostendunt in cantionibus suis.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 161:1)
(ubi, si consideretur accentus et eius causa, endecasillabum esse constabit).
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 64:1)
5. Et pexa vocamus illa que, trisillaba vel vicinissima trisillabitati, sine aspiratione, sine accentu acuto vel circumflexo, sine z vel x duplicibus, sine duarum liquidarum geminatione vel positione immediate post mutam, dolata quasi, loquentem cum quadam suavitate relinquunt:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 115:1)
Ornativa vero dicimus omnia polisillaba que, mixta cum pexis, pulcram faciunt armoniam compaginis, quamvis asperitatem habeant aspirationis et accentus et duplicium et liquidarum et prolixitatis:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 116:3)
Syllabas iungat ad praemium, et, quibus illa aetas delectari potest, munusculis invitetur.
(히에로니무스, 편지들, Ad Laetam De Institutione Filiae 4:8)
interim modo litterularum elementa cognoscat, iungat syllabas, discat nomina, verba consociet, atque, ut voce tinnula ista meditetur, proponatur ei crustula mulsi praemia et, quicquid gustu suave est, quod vernat in floribus, quod rutilat in gemmis, quod blanditur in pupis, acceptura festinet;
(히에로니무스, 편지들, Ad Pacatulam 1:8)
cuius indicium est quod syllaba secunda corripitur, quae natura producitur, cum solum dicitur die.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, IV. 20:2)
Quod autem diximus extremam istius vocis syllabam tum per e tum per i scribi, consuetum id veteribus fuit, ut his litteris plerumque in fine indifferenter uterentur, sicut praefiscine et praefiscini, proclive et proclivi.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, IV. 21:1)
λαγαροὶ autem, qui in medio versu breves syllabas pro longis habent:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIV. 3:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION