도구

도구

라틴어 문장 검색

Nam (ut alia omittamus, quae memorati vel certe, sinentibus eisdem, alii perditis rationibus in commeantes peregrinos adhuc innoxios deliquerunt) illud dicetur, quod nec apud sui periculi iudices absolvere ulla poterat venia, triste et inauditum.
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, Liber XXXI, 4장 10:2)
Imperator vero manum in terra ponens, veniam petivit, et gratiam filii sui reddidit.
(Andreas Bergomas, Chronicon, 1140)
Rem potuit tantam minimi prudencia dentis, Cui leo dans ueniam se dedit ipse sibi.
(ANONYMUS NEVELETI, De leone et mure 20:19)
Angui pro uenia supplicat.
(ANONYMUS NEVELETI, De rustico et angue 33:4)
Nam gemitus ueniam uulnere cordis emit.
(ANONYMUS NEVELETI, De rustico et angue 33:10)
Da ueniam, debes parcere, parce michi.
(ANONYMUS NEVELETI, De rustico et mustela 42:2)
Vix tibi do ueniam de tanti crimine fastus, Cui uia danda fuit libera, dignus eram.
(ANONYMUS NEVELETI, De equo et asino 46:6)
ita totiens ab accusandi periculo profugus in assistendi uenia perseuerauit.
(아풀레이우스, 변명 2:6)
da igitur ueniam Platoni philosopho uersuum eius de amore, ne ego necesse habeam contra sententiam Neoptolemi Enniani pluribus philosophari;
(아풀레이우스, 변명 12:1)
ut mihi tu, Aemiliane, minus posthac suscenseas, potiusque ut ueniam inpertias, si per neglegentiam forte non elegi illud tuum Atticum Zarat, ut in eo nascerer.
(아풀레이우스, 변명 23:12)
uel potius hoc magis noxium, quod cum uenia perniciosus est et nondum poenae, iam iniuriae sufficit - iniuriae dico?
(아풀레이우스, 변명 83:16)
uenerat ad nos, priusquam istam donationem perficeret, cum dissimili isto fratre suo Pontianus, pedes nostros aduolutus ueniam et obliuionem praeteritorum omnium postularat, flens et manus nostras osculabundus ac dicens paenitere quod Rufino et similibus auscultarit.
(아풀레이우스, 변명 92:3)
mihi hanc ueniam tribueret, malum filium beneficio uinceret, me inuidia omni liberaret.
(아풀레이우스, 변명 97:5)
ita mihi ingresso sanctissimam istam ciuitatem, quanquam oppido festinem, praefanda uenia et habenda oratio et inhibenda properatio est.
(아풀레이우스, 플로리다 1:2)
quippe non prompte ueniam impertire rarenter adeundi adsiduitatem eius requirentis est, summumque argumentum amoris frequentibus delectari, cessantibus obirasci, perseuerantem celebrare, desinentem desiderare, quoniam necesse est gratam praesentiam eiusdem esse, cuius angat absentia.
(아풀레이우스, 플로리다 17:5)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION