도구

도구

라틴어 문장 검색

Haec animalibus inest cunctis nec inseritur, sed innascitur.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 20, letter 121 17:8)
Apparet illis inesse nocituri scientiam non experimento collectam;
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 20, letter 121 19:6)
quom initum fecerunt admissaeque insunt plus audent.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 20, letter 123 9:5)
hoc unum occurrit in quo pusillum inest insaniae:
(세네카, Controversiae, book 2, Diues tres filios abdicauit. petit a paupere unicum filium in adoptionem. pauper dare uult; nolentem ire abdicat. 26:11)
" Non vides inesse isti rei propriam quandam vim, quae nos dare beneficia cogit, primum quia oportet, deinde quia dedimus ?
(세네카, 행복론, Liber IV 71:5)
" Sed inest," inquit, " huic bono etiam utilitas aliqua.
(세네카, 행복론, Liber IV 93:1)
" Cui enim virtuti non inest ?
(세네카, 행복론, Liber IV 93:2)
Opertis oculis inest acies, sed sine usu ;
(세네카, 행복론, Liber V 149:1)
Inest interim animis voluntas bona, sed torpet modo deliciis ac situ, modo officii inscitia.
(세네카, 행복론, Liber V 149:4)
Hanc voluptatem aequalem, intrepidam, numquam sensuram sui taedium percipit hic, quem deformamus cum maxime, ut ita dicam, divini iuris atque humani peritus.
(세네카, 행복론, Liber VII 13:1)
Itaque ego in illis, quae omnes optant, existimavi semper nihil veri boni inesse, tum inania et specioso ac deceptorio fuco circumlita inveni, intra nihil habentia fronti suae simile.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 25:1)
Invenio qui dicant inesse naturalem quandam irritationem animis commutandi sedes et transferendi domicilia;
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 32:1)
Idem Brutus ait C. Caesarem Mytilenas praetervectum, quia non sustineret videre deformatum virum.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 59:1)
Ceteris enim aliquid quieti placidique inest, hic totus concitatus et in impetu doloris est, armorum sanguinis suppliciorum minime humana furens cupiditate, dum alteri noceat sui neglegens, in ipsa irruens tela et ultionis secum ultorem tracturae avidus.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber I 2:3)
Ira, ut diximus, avida poenae est, cuius cupidinem inesse pacatissimo hominis pectori minime secundum eius naturam est.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber I 31:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION