도구

도구

라틴어 문장 검색

Has tot interpretationes ambages quam paucis verbis docta elegantia Maronis expressit:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, II. 12:1)
Ubi iam luxuria tunc accusaretur, quando tot rebus farta fuit coena pontificum?
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XIII. 13:1)
Et hae nimirum causae fuerunt propter quas tot numero leges de coenis et sumptibus ad populum ferebantur, et imperari coepit, ut patentibus ianuis pransitaretur et coenitaretur, sic oculis civium testibus factis luxuriae modus fieret.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVII. 1:2)
Vellem, inquit, ex te audire, Servi, tanta nucibus nomina quae causa vel origo variaverit, aut unde, tot mala cum hac una appellatione vocitentur, fiunt tamen seorsum diversa tam vocabulo quam sapore.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVIII. 1:3)
Sic enim diversas ficos diligentiae suae more dinumerat:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XX. 1:2)
In milibus tot (ficorum) non videbitis grossum et paulo post:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XX. 5:6)
— Tot quondam populis terrisque superbum Regnatorem Asiae, et Sinon:
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, III. 6:3)
Quis fons, quis torrens, quod mare tot fluctibus quot hic verbis inundavit?
(Macrobii Saturnalia, Liber V, I. 10:4)
quae causa rates aut cuius egentes Litus ad Ausonium tot per vada caerula vexit?
(Macrobii Saturnalia, Liber V, VIII. 2:2)
iuvenum primos tot miserit Orco?
(Macrobii Saturnalia, Liber V, IX. 14:3)
sed excellunt epitheta quae tot et sic apta vento noster inposuit.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIII. 16:4)
Quod ita elegantius auctore digessit, ut fabula lascivientis Didonis, quam falsam novit universitas, per tot tamen secula speciam veritatis optineat, et ita pro vero per ora omnium volitet, ut pictores fictoresque et qui figmentis liciorum contextas imitantur effigies hac materia vel maxime in efficiendis simulachris tamquam unico argumento decoris utantur, nec minus histrionum perpetuis et gestibus et cantibus celebrentur.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XVII. 5:1)
Tot loquendi semina interrogando congessit, ut pruritum senectutis expleret.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, II. 15:5)
Quod genus veteres ita ludicrum non putarunt, ut et Aristoteles de ipsis aliqua conscripserit et Plutarchus et vester Apuleius, nec contemnendum sit, quod tot philosophantium curam meruit.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, III. 23:1)
Ille diu hoc a se officium deprecatus, ubi tot inpellentium procerum, quibus obviandum non erat, hortatui succubuit:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, V. 5:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION