라틴어 문장 검색

non hic pampinea dulcis latet uva sub umbra, nec cumulant altos fervida musta lacus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 1032)
at mihi sentitur nix verno sole soluta, quaeque lacu durae non fodiantur aquae . nec mare concrescit glacie, nec, ut ante, per Histrum stridula Sauromates plaustra bubulcus agit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 1213)
hic lacus, hi montes, haec tot castella, tot amnes plena ferae caedis, plena cruoris erant.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 29)
spiritus hic per te patrias exisset in auras, sparsissent lacrimae pectora nostra piae, supremoque die notum spectantia caelum texissent digiti lumina nostra tui, et cinis in tumulo positus iacuisset avito, tactaque nascenti corpus haberet humus;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 317)
cumque perhorruerit casus pars maxima nostros, pars etiam credi pertimuisse velit, naufragiumque meum tumulo spectant ab alto, nec dederit nanti per freta saeva manum, seminecem Stygia revocasti solus ab unda.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 910)
tumulus defenditur ipse moenibus exiguis ingenioque loci.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 108)
Detergentia et chimicae res confectae, a gentibus adhibita, multis in mundi locis in flumina, lacus et maria inferri pergunt.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 41:6)
Ceterum in fluminibus, lacubus oceanisque vita, quae plerosque mundi populos alit, piscatus sine legibus captis copiis afficitur, qua de re aliquot species prorsus imminuentur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 53:2)
hunc ego non venerer, qui caelo visus humique inventus rex atque Deus moderatur utrumque naturae specimen, tumuloque inferna refringens regna insurgentes secum iubet ire sepultos?
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3210)
luteum medicamen operta nox habuit, tenebras obducta uligo removit, insuper ostendit quonam caligo lavacro expurganda foret, variis Siloa refundit momentis latices, nec fluctum semper anhelat, sed vice distincta largos lacus accipit haustus.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3227)
ante fores tumuli, quas saxa inmania duro obice damnarant scopulis substructa cavatis, stat Dominus nomenque ciet frigentis amici, nec mora, funereus revolutis rupibus horror evomit exequias gradiente cadavere vivas, solvite iam laetae redolentia vincla, sorores, solus odor sparsi spiramen aromatis efflat, nec de corporeo nidorem sordida tabo aura refert, oculos sanie stillante solutos pristinus in speculum decor excitat, et putrefactas tincta rubore genas paulatim purpura vestit, quis potuit fluidis animam suffundere membris?
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3249)
totum hominem Deus adsumit, quia totus ab ipso est, et totum redimit quem sumpserat, omne reducens, quidquid homo est, istud tumulis, ast illud abysso.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3257)
e tumulo cum iam remeabilis adstat, cerno Deum.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3352)
viscera mortua quin etiam post obitum reparare datur, eque suis iterum tumulis prisca renascitur effigies, pulvereo coeunte situ.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ante cibum55)
tum raptus simul ipse prandiumque sensim labitur in lacum leonum, et quas tunc epulas gerebat offert.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus post cibum20)

SEARCH

MENU NAVIGATION