도구

도구

라틴어 문장 검색

Atqui si illud aeque bonum esset quod dimisit facere quando istud elegit, nulla ratio profecto fuit cur illud dimitteret, atque istud eligeret.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:26)
Atqui si illud aeque bonum esset quod dimisit facere quando istud elegit, nulla ratio profecto fuit cur illud dimitteret, atque istud eligeret.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:35)
Atqui si illud aeque bonum esset quod dimisit facere quando istud elegit, nulla ratio profecto fuit cur illud dimitteret, atque istud eligeret.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:44)
Atqui si illud aeque bonum esset quod dimisit facere quando istud elegit, nulla ratio profecto fuit cur illud dimitteret, atque istud eligeret.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:55)
Atqui si illud aeque bonum esset quod dimisit facere quando istud elegit, nulla ratio profecto fuit cur illud dimitteret, atque istud eligeret.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:70)
Atqui si illud aeque bonum esset quod dimisit facere quando istud elegit, nulla ratio profecto fuit cur illud dimitteret, atque istud eligeret.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 13:6)
Atqui si illud aeque bonum esset quod dimisit facere quando istud elegit, nulla ratio profecto fuit cur illud dimitteret, atque istud eligeret.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 13:9)
Cum videlicet in singulis faciendis vel dimittendis rationabilem habeat causam, cur ab ipso fiant vel dimittantur, nec ipse quidquam, qui summa ratio est, contra id quod ratio congruit, aut velle aut agere queat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 13:17)
Ut autem in verbis Domini sententiae veritas teneatur, nec quidquam a ratione dissonum videatur, tale est quod dicitur:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 15:14)
Nam et quod nos quaedam facere possumus, quae facere non debemus, infirmitati potius nostrae quam dignitati ascribendum est, qui omnino meliores essemus, si ea quae tantum facere debemus, facere possemus, nec quidquam inhoneste a nobis fieri posset.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 17:4)
Unde non necesse est, ut, cum vox audibilis sit, hoc est apta ex se ad audiendum ab aliquo, aliquis sit jam aptus ad audiendum eam. Omnibus quippe hominibus surdis existentibus, vel prorsus etiam non existentibus vox quaelibet hujus naturae esset, ut se audibilem homini praeberet, nec quidquam in ea praeparandum esset, ut ad audiendum idonea esset, quamvis homo nondum existeret qui eam audire posset, vel ad eam audiendam aptus esset.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 18:8)
Unde cum aliquid possibile vel impossibile dicunt, quantum ad creaturarum naturas hoc intelligunt, ut videlicet id solum possibile dicant, quod nullius creaturae repugnat naturae.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 19:2)
Quod autem novissime opponebatur, nullas scilicet grates Deo referendas esse pro eis quae facit, cum ea nequaquam dimittere possit, et quadam necessitate id potius agat quam voluntate, omnino frivolum est. Hic enim quaedam naturae vel bonitatis ejus necessitas ab ejus voluntate non est separata, nec coactio dicenda est, qua etiam nolens id facere cogatur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 20:7)
tunc ei profecto nullae hinc gratiae deberentur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 20:10)
Sed si diligenter attendamus, semper aeque omnipotens est, et nullo tempore habet aliquam potentiam quam semper non habeat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 21:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION