라틴어 문장 검색

Hec docet ut maculas animi complanet et omnes Deponat nubes odii, mens cerea fiat, Si respersa semel fuerit pietatis oliuo, Sic tamen ut nunquam firme constancia mentis Deuiet a recto, ne, si pietate remissus Mollescat iuuenis, magnos effeminet actus Mollicies, perdatque uiri mens fracta rigorem.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 24:2)
Hec iuuenem docet ut nunquam mercetur amicum Munere, nec doni merito uenetur amorem, Nam precio quesitus amor cum munere cedit, Et quantum durat largicio durat amicus.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SEPTIMUS 26:4)
O mihi continuo multo sudata labore Pagina, cuius ad hoc minuit detractio famam, Viue, nec antiquos temptes equare poetas, Sed pocius ueterum uestigia semper adorans Subsequere et lauris humiles submitte miricas.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER NONUS ET ULTIMUS 22:1)
Quamvis femineae speciei supplicet omnis Forma viri, semper hujus honore minor;
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 1:21)
In quo assidua sui arcus inflexione senex Chironius vulnera minabatur, nunquam tamen minis recompensabat effectum.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 2:48)
Hi septem lapides, quamvis nullis juncturarum ligaturis ipsi diademati tenerentur obnoxii, nunquam tamen sui absentatione superiorum lapidum orphana faciebat collegia.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 2:64)
Cum sapphiro vero hyacinthus ejus insistendo vestigiis, ipsi velut assecla ancillando, praefati luminis nunquam fraudabatur aspectu, brevique [0435B] in superjecta distantia, ejus orbem currunt pariter aut sequuntur, aut una sequens stella, alteri praeeundi concedit obsequia.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 2:73)
Ut te tyrannus parcius urgeat, Semper in ista carne superbiens, [0471B] Lentus Cupido sic aget otia, Frenentur in te frena libidinis, Languens stupescat carnis aculeus, Ancilla fiet sic caro spiritus:
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 66:6)
Nunc falsi risus, sonitu mendacia pingit, [0477C] Et lyra quae semper cantu philomenat amoeno, Dulcius alliciens, oculisque prooemia somni Lectitat, et sepelit offensae murmura mentis Fistula, quae noctu solers vigil excubat, imo Excubiis voce compensat damna soporis:
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 83:4)
Plebaeo sonitu mendica voce sonabant, Cymbala, quae nostris nunquam clamando perorant Auribus, auditus hominum vix digna mereri.
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 83:9)
Ille vero calamum papyreae fragilitatis nunquam a suae inscriptionis ministerio feriantem manu ferebat in dextera;
(ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 89:7)
Idcirco te semper diligens ex sola bona fama, nunc te videre et agnoscere [0412B] optavi.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 6:9)
» Imperator haec audiens, plurimum de omnibus se excusavit, dicens nunquam oportere ducem vel aliquem de societate, quidquam fallaciae de eo timere, sed eum suosque quasi filium et amicos servare et honorare.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 22:9)
Quem quidam magnifici primores sunt secuti, Robertus comes Northmannorum, et Stephanus Blesensium princeps, sic semper viam ad dexteram insistentes ac moderantes ut amplius milliari a confratribus non elongarentur.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 76:4)
Dux suique contubernales cum episcopo Podiensi et Reymundo comite semper ad dexteram tendebant.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 76:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION