도구

도구

라틴어 문장 검색

nam et asperis reipublicae temporibus, cum iuventutis inopia esset, in militiam tumultuariam legebantur armaque is sumptu publico praebebantur, et non capitis censione, sed prosperiore vocabulo a munere officioque prolis edendae appellati sunt, quod, cum re familiari parva minus possent rempublicam iuvare, subolis tamen gignendae copia civitatem frequentarent.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Sextus Decimus, X 14:1)
unus imperatori in bellum proficiscenti dabatur, alterum domi magistratus cum iure atque cum signo habebant.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, IX 9:1)
Pars benefici est, quod petitur si belle neges.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XIV 5:14)
descivit bellumque populo Romano fecit.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XXI 11:1)
ac post non longo tempore bellum Senonicum fuit, cum Galli Romam praeter Capitolium .
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XXI 21:1)
Post annum deinde urbis conditae quadringentesimum fere et septuagesimum bellum cum rege Pyrro sumptum est.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XXI 37:1)
Ac deinde annis fere post quindecim bellum adversum Poenos sumptum est atque non nimium longe M. Cato orator in civitate et Plautus poeta in scaena ;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XXI 46:1)
Sed progressi longius sumus, cum finem proposuerimus adnotatiunculis istis bellum Poenorum secundum.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Septimus Decimus, XXI 50:1)
Inseque, Musa, manu Romanorum induperator Quod quisque in bello gessit cum rege Philippo.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Octavus Decimus, IX 4:3)
em neque domi nunc nos nec militiae , mus , hinc illuc, cum illuc ventum est, ire illinc lubet, errat animus, praeterpropter vitam vivitur.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Nonus Decimus, X 13:6)
Idcirco Ennius significare volens gestum, non, ut ad praetorem solitum est, legitimis actionibus neque ex iure manum consertum, sed bello ferroque et vera vi atque rem repeti dixit;
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, Liber Vicesimus, X 11:1)
Quatenus vero ad ius victoriae et armorum, quamvis Guiliemus Stanelius post militum a praelio acclamationes coronam (non imperialem illam, sed quam ornamenti et ominis causa Richardus secum in bellum attulerat), tunc forte inter spolia repertam, capiti Henrici imposuisset, ac si iure belli regno potitus esset, haud tamen oblitus erat quibus pactis et legibus ad imperium vocatus esset, quodque si iure armorum regnare se praedicasset, non minus suae factionis homines quam alios omnes in magnos metus coniecturus fuisset, utpote quod ei potestatem fecisset leges pro libitu suo abrogandi, et de fortunis ac opibus omnium statuendi, et caeterarum rerum quae absoluti sunt imperii.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM PRIMUM 5:32)
Et consilio habito cum comite Lincolniae et domino Lovello et aliis, decretum est ut proceres illi duo cum cohorte bis mille Germanorum (qui omnes erant veterani) sub ductu Martini Swarti (duce forti et in militia experto) in Hiberniam se conferrent ad novum regem.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 11:19)
Post istam insinuationem, ac deinde gratulationem regi ob victoriam suam in rebelles factam, ad rem de qua missi erant pervenerunt, significantes Henrico regem suum compulsum esse ad iustum contra Britanniam bellum, quod dux rebelles suos et hostes declaratos recepisset et auxiliis iuvasset.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 2:16)
Ideoque si res recte perpenderetur, bellum merito iudicari posse ex parte domini sui potius defensivum quam offensivum, utpote quod omitti non poterat si status proprii conservatio sibi curae esset.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM TERTIUM 2:18)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION