도구

도구

라틴어 문장 검색

Nam aut honestumne factu sit an turpe dubitant id, quod in deliberationem cadit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 12:2)
Tertium dubitandi genus est, cum pugnare videtur cum honesto id, quod videtur esse utile;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 12:6)
Quocirca bene praecipiunt, qui vetant quicquam agere, quod dubites aequum sit an iniquum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 40:4)
Etenim si in eos, quos speramus nobis profuturos, non dubitamus officia conferre, quales in eos esse debemus, qui iam profuerunt?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 64:3)
Cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiars, sed omnes omnium caritates patria una complexa est, pro qua quis bonus dubitet mortem oppetere, si ei sit profuturus?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 75:2)
Quibus ex rebus breviter disputatis intellegi potest non solum id homines solere dubitare, honestumne an turpe sit, sed etiam duobus propositis honestis utrum honestius sit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 207:1)
Panaetius igitur, qui sine controversia de officiis accuratissime disputavit, quemque nos correctione quadam adhibita potissimum secuti sumus, tribus generibus propositis, in quibus deliberare homines et consultare de officio solerent, uno, cum dubitarent, honestumne id esset, de quo ageretur, an turpe, altero, utilene esset an inutile, tertio, si id, quod speciem haberet honesti, pugnaret cum eo, quod utile videretur, quo modo ea discerni oporteret, de duobus generibus primis tribus libris explicavit, de tertio autem genere deinceps se scripsit dicturum nec exsolvit id, quod promiserat.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 9:1)
De quo alterum potest habere dubitationem, adhibendumne fuerit hoc genus, quod in divisione Panaeti tertium est, an plane omittendum, alterum dubitari non potest, quin a Panaetio susceptum sit, sed relictum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 11:2)
Quam ob rem de iudicio Panaeti dubitari non potest;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 14:1)
Nam, sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive, quod honestum est, id ita summum bonum est, quem ad modum Peripateticis vestris videtur, ut omnia ex altera parte collocata vix minimi momenti instar habeant, dubitandum non est, quin numquam possit utilitas cum honestate contendere.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 14:3)
Itaque existimo Panaetium, cum dixerit homines solere in hac comparatione dubitare, hoc ipsum sensisse, quod dixerit, solere modo, non etiam oportere.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 22:2)
de eius deliberatione et consultatione quaerimus, qui celaturus Rhodios non sit, si id turpe iudicet, sed dubitet, an turpe non sit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 62:5)
Itaque nervosius qui ista disserunt, solum audent malum dicere id, quod turpe sit, qui autem remissius, ii tamen non dubitant summum malum dicere.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 137:1)
Quis autem dubitet quin belli duces ex hac una civitate praestantissimos paene innumerabilis, in dicendo autem excellentis vix paucos proferre possimus?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 7:1)
Sed quia non dubito quin hoc plerisque immensum infinitumque videatur, et quod Graecos homines non solum ingenio et doctrina, sed etiam otio studioque abundantis partitionem iam quandam artium fecisse video neque in universo genere singulos elaborasse, sed seposuisse a ceteris dictionibus eam partem dicendi, quae in forensibus disceptationibus iudiciorum aut deliberationum versaretur, et id unum genus oratori reliquisse;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 22:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION