도구

도구

라틴어 문장 검색

erumpit silvis - dant gaudia vires - notaque desueto crepuit senis ungula campo, tunc blandus dextra atque imos demissus in armos pauperibus tectis inducit et admonet antri.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Achilleis, 1권50)
aequaevo cedere fratri mirarique patrem miseraeque ignoscere matri, admonuit fortuna domus, tibine illa nefanda pocula letalesque manu componere sucos evaluit, qui voce potes praevertere morsus serpentum atque omnes vultu placare novercas?
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 5권, laudes Crispini Vetti Bolani filii26)
"quis rupit tenebras vitaeque silentes admonet?"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 8권11)
"non Strymonos impia tanto stagna cruore natant, non spumifer altius Hebrus Gradivo bellante rubet, nee te admonet altrix unda tuasque manus, iam pridem oblite parentum Liber?"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 9권201)
Admonet adtonitam fidus meminisse Creontis altor et occulto submittere lampada furto, regina Argolicas modo formidata per urbes, votum immane procis spesque augustissima gentis, nocte sub infesta, nullo duce et hoste propinquo, sola per offensus armorum et lubrica tabo gramina, non tenebras, non circumfusa tremiscens concilia umbrarum atque animas sua membra gementes saepe gradu caeco ferrum calcataque tela dissimulat, solusque labor vitasse iacentes, dum funus putat omne suum, visuque sagaci rimatur positos et corpora prona supinat incumbens, queriturque parum lucentibus astris.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권129)
fidus comes admonet ambas:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권196)
Secreto admone amicos, palam lauda.
(푸블릴리우스 시루스, 격언집, 685)
Hominem se esse etiam triumphans in illo sublimissimo curru admonetur.
(테르툴리아누스, Apologeticum, 33장 3:7)
Cum deus Israhelitas admonet disciplinae vel obiurgat, utique ad omnes habet;
(테르툴리아누스, De Spectaculis, 3장 2:11)
Tum subito Germanus signifer uniuersos admonet, et praedicat, ut uoci suae uno clamore respondeant;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XX. 1:2)
Quorum petitioni festinus obtemperat.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXI.4)
Qui cum iussis pontificalibus obtemperantes memoratum opus adgredi coepissent, iamque aliquantulum itineris confecissent, perculsi timore inerti, redire domum potius, quam barbaram, feram, incredulamque gentem, cuius ne linguam quidem nossent, adire cogitabant, et hoc esse tutius communi consilio decernebant.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXIII.4)
et mittens ad Aedilberctum mandauit se uenisse de Roma, ac nuntium ferre optimum, qui sibi obtemperantibus aeterna in caelis gaudia, et regnum sine fine cum Deo uiuo et uero futurum sine ulla dubietate promitteret.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXV.9)
Quia uero sunt multi in Anglorum gente, qui, dum adhuc in infidelitate essent, huic nefando coniugio dicuntur admixti, ad fidem uenientes admonendi sunt, ut se abstineant, et graue hoc esse peccatum cognoscant.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXVII. 3:10)
Omnes autem, qui ad fidem ueniunt, admonendi sunt, ne tale aliquid audeant perpetrare.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXVII. 3:14)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION