도구

도구

라틴어 문장 검색

) et orant promittuntque super regnum dotale parentes.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 4권 69:10)
redituram tempore parvo promittes socero:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 6권 36:8)
Ut vero coepitque loqui dextramque prehendit hospes et auxilium submissa voce rogavit promisitque torum, lacrimis ait illa profusis:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 7권 6:1)
Area frustra et frustra exspectant promissas horrea messes.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 8권 30:8)
Aeolis interea tantorum ignara malorum dinumerat noctes, et iam, quas induat ille festinat vestes, iam quas, ubi venerit ille, ipsa gerat, reditusque sibi promittit inanes.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 64:1)
Falso tibi me promittere noli!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 73:8)
Ante retro Simois fluet et sine frondibus Ide stabit et auxilium promittet Achaia Troiae, quam, cessante meo pro vestris pectore rebus, Aiacis stolidi Danais sollertia prosit!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 13권 29:8)
quae sibi promissae sensit rata signa rapinae innixusque hastae pressos temone cruento impavidus conscendit equos Gradivus et ictu verberis increpuit pronusque per aera lapsus constitit in summo nemorosi colle Palati reddentemque suo non regia iura Quiriti abstulit Iliaden:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 93:2)
quem semel excepit, numquam Podalirius aegro promissam medicae non tulit artis opem.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 66)
non liber hic ullus, non qui mihi commodet aurem, verbaque significent quid mea, norit, adest.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 1221)
« Fidelis homo est credens promittenti Deo;
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 17:10)
fidelis Deus est exhibens quod promisit homini ».
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 17:11)
Domini in Sina adorandi atque terrae promissae hereditatis accipiendae causa fides ad longum iter vocatur.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 20:4)
At si ita esset, si Deus in mundo agere nequiret, eius amor vere potens, vere realis non esset, atque ne verus quidem amor esset, qui illam promissam felicitatem adimplere valeret.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 26:12)
consule barbati deliramenta Platonis, consule et hircosus Cynicus quos somniat et quos texit Aristoteles torta vertigine nervos, hos omnes quamvis anceps labyrinthus et error circumflexus agat, quamvis promittere et ipsi gallinam soleant aut gallum, clinicus ut se dignetur praestare deus morientibus aequum, cum ventum tamen ad normam rationis et artis, turbidulos sensus et litigiosa fragosis argumenta modis concludunt numen in unum, cuius ad arbitrium sphera mobilis atque rotunda volvatur, serventque suos vaga sidera cursus, non recipit natura hominis, modo quadrupes ille non sit, et erecto spectet caelestia vultu, non recipit neget ut regimen pollere supremum, istud et ipse Numae tacitus sibi sensit haruspex, semifer et Scottus sentit, cane milite peior, sed nos qui Dominum libris et corpore iam bis vidimus, ante fide, mox carne et sanguine 1 coram, quique voluminibus vatum cruce teste probatis rimantes digitos costarum in vulnera cruda mersimus, et manuum visu dubitante lacunas scrutati aeternum regem cognovimus Iesum, abiurare Deo titulum nomenque paternum credimus esse nefas, qui regem protulit ex se, non regem populi Parthorum aut Romulidarum, sed regem summae et mediae rationis et imae, atque ideo rerum dominum et super omnia regem, carnis habet medium, summum Patris, et Stygis imum.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 371)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION