도구

도구

라틴어 문장 검색

Huic ergo osculo assuefacta mens et a Christo totam hanc dulcedinem adesse non ambigens, quasi se cum reputans et dicens:
(DE AMICITIA, CAPUT VI. Osculum corporale quando adhibendum. Osculum spirituale. 1:20)
ego aliud nihil amicitiam esse credidi, quam inter duos voluntatum identitatem, ut nihil velit unus quod alter nolit;
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:2)
Quidam amico in omni beneficio vel obsequio vicem rependere, satis dare amicitiae credunt.
(DE AMICITIA, CAPUT VII. Amicitia quid. 2:12)
sed intuitu caritatis, quam virtutem maximam credidit, infirmabatur cum infirmis, urebatur cum scandalizatis (II Cor.
(DE AMICITIA, CAPUT VIII. Amicitiae sunt et naevi. An ideo abnuenda. 1:28)
Neque enim a beneficiis, quibus Berzellai galaadites David parricidam filium fugientem, et suscepit, et fovit, et numeravit amicum, inter tantos viros partam credimus amicitiam, sed ab ipsa potius tantam gratiam profecisse non dubitamus.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 2:1)
Recolitis, ut credo, eorum me refellisse sententiam, qui metas amicitiae in flagitiorum et facinorum consensu constituunt;
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 2:11)
Verum ne forte, si quilibet turpes sic affecti vellent pro invicem mori, ad amicitiae summam crederentur evecti, diximus inter quas personas oriri possit et perfici amicitia.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 2:18)
Deinde illos qui ob multas sollicitudines et curas quas generat, cavendam eam existimant, ineptiae credidimus arguendos.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 2:19)
At cum stulto diu servare amicitiam quis non credat impossibile?
(DE AMICITIA, CAPUT XII. Delectus amici. 2:33)
cui tamen nihil prioris gratiae imminutum nec credimus, nec videmus.
(DE AMICITIA, CAPUT XII. Delectus amici. 2:44)
Tanta enim est hominum malitia, ut quidquid ira instigante ab amico iaculatum fuerit in amicum, quasi a secretorum suorum prolatum conscio, si non credatur, verum tamen esse clametur.
(DE AMICITIA, CAPUT XIII. De causis dissolvendae amicitiae 2:2)
Postremo detrahere amico venenum amicitiae reputemus, quod Mariae frontem lepra perfudit, et eiectam extra castra, sex diebus populi communione privavit (Num. XII).
(DE AMICITIA, CAPUT XIII. De causis dissolvendae amicitiae 3:1)
Cum enim magnus amicitiae fructus sit securitas qua te credis et committis amico;
(DE AMICITIA, CAPUT XIV. Qui minus idonei ad amicitiam. 1:2)
Si laudandum crediderit, irrisum se calumniabitur.
(DE AMICITIA, CAPUT XIV. Qui minus idonei ad amicitiam. 1:11)
Discretio, ut quid praestandum amico, quid ab amico petendum, in quibus contristandum pro amico, in quibus amico congratulandum, et quem amicum nonnumquam corripiendum credimus, pro quibus id causis fieri debeat, modum etiam ipsum, tempus quoque et locum non ignoret.
(DE AMICITIA, CAPUT XVIII. In amico probanda quatuor. 1:6)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION