라틴어 문장 검색

ennium sicut sacros vetustate lucos , in quibus grandia et antiqua robora iam non tantam habent speciem quantam religionem.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber X 89:1)
sed etiam illa, quanquam plena sanguinis, vos enim iam, Albani tumuli atque luci, vos, inquam, imploro atque testor, mosque, Albanorum obrutae arae, sacrorum populi sociae et aequales, non conveniant barbae illi atque tristitiae.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 35:2)
vos Albani tumuli atque luci, aut Gracchanum illud:
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 262:1)
vos, Albani tumuli atque luci.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XI 314:5)
vos Albani tumuli luci;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 228:6)
Si tibi occurrerit vetustis arboribus et solitam altitudinem egressis frequens lucus et conspectum caeli ramorum aliorum alios protegentium summovens obtentu, illa proceritas silvae et secretum loci et admiratio umbrae in aperto tam densae atque continuae fidem tibi numinis faciet.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 4, letter 41 3:1)
Sic itur ad astra ?
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 5, letter 48 11:3)
Est lucum Silari iuxta ilicibusque virentem Plurimus Alburnum volitans, cui nomen asilo Romanum est, oestrum Grai vertere vocantes, Asper, acerba sonans, quo tota exterrita silvis Diffugiunt armenta.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 6, letter 58 2:4)
"hac 'itur ad astra,' hac secundum frugalitatem, hac secundum temperantiam, hac secundum fortitudinem.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 8, letter 73 15:2)
Exibunt multa nec ferient et interdum otiosa praeterlabetur oratio, sed multum erit in omnibus lucis, sed ingens sine taedio spatium.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 15, letter 100 11:2)
iam lassa Titan colla relevabat iugo, in astra iam lux prona, iam praeceps dios.
(세네카, 아가멤논 10:17)
cum subito luna conditur, stellae latent, in astra pontus tollitur, caelum perit nec una nox est:
(세네카, 아가멤논 10:23)
excidunt ignes tamen et nube dirum fulmen elisa micat, miserisque lucis tanta dulcedo est malae:
(세네카, 아가멤논 10:35)
sic itur ad astra, dis genite et geniture deos.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 84:4)
an illud verum sit, quo maxime probatur homines divini esse spiritus, partem ac veluti scintillas quasdam astrorum in terram desiluisse atque alieno loco haesisse.
(세네카, De Otio, Liber VIII, ad Serenvm: de otio 29:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION