라틴어 문장 검색

Est igitur proprium munus magistratus intellegere se gerere personam civitatis debereque eius dignitatern et decus sustinere, servare leges, iura discribere, ea fidei suae commissa meminisse.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 159:2)
Ita fere officia reperientur, cum quaeretur, quid deceat, et quid aptum sit personis, temporibus, aetatibus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 160:2)
ponit enim personam amici, cum induit iudicis.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 53:5)
Neque dedi neque do infideli cuiquam idcirco recte a poeta, quia, cum tractaretur Atreus, personae serviendum fuit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER TERTIUS 137:3)
alios item in laudationibus, in quibus ad personarum dignitatem omnia referrentur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 141:5)
Quid ergo hoc fieri turpius aut dici potest, quam eum, qui hanc personam susceperit, ut amicorum controversias causasque tueatur, laborantibus succurrat, aegris medeatur, adflictos excitet, hunc in minimis tenuissimisque rebus ita labi, ut aliis miserandus, aliis inridendus esse videatur?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 169:1)
Certum autem, in quo quid in personis et in constituta re et definita quaereretur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 42:4)
alterum, quod appellant omnes fere scriptores, explicat nemo, infinitam generis sine tempore et sine persona quaestionem.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 65:3)
denique ei, qui profitetur esse suum non solum de eis controversiis, quae temporibus et personis notatae sunt, hoc est, de omnibus forensibus, sed etiam de generum infinitis quaestionibus dicere, nullum potest esse genus orationis, quod sit exceptum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 66:3)
itaque cum ille discessit, tris personas unus sustineo summa animi aequitate, meam, adversari, iudicis.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 102:2)
nihil est enim, quod inter homines ambigatur, sive ex crimine causa constat, ut facinoris, sive ex controversia, ut hereditatis, sive ex deliberatione, ut belli, [sive ex persona, ut laudis,] sive ex disputatione, ut de ratione vivendi, in quo non aut quid factum sit aut fiat futurumve sit quaeratur aut quale sit aut quid vocetur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 104:2)
unum appellant, in quo sine personis atque temporibus de universo genere quaeratur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 133:4)
alterum, quod personis certis et temporibus definiatur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 133:5)
nam in ea ipsa causa, de qua ante dixi, nihil pertinet ad oratoris locos Opimi persona, nihil Deci;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 134:1)
nulla denique est causa, in qua id, quod in iudicium venit, reorum personis ac non generum ipsorum universa dubitatione quaeratur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 134:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION