라틴어 문장 검색

Dantes in Divina Comoedia, postquam suam fidem coram sancto Petro professus est, eam describit veluti « favillam / quae dilatatur in flammam postea vivacem, / et sicut stella in caelo, in me scintillat ».
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 7:10)
Hac de ipsa fidei luce loqui volumus, ut crescat ad praesentia illuminanda usque dum stella fiat quae nostri itineris prospectus demonstrat, tempore quodam cum peculiarem in modum luce indiget homo.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 7:11)
Idololatria nullum iter praebet, sed multiplices semitas, quae certam ad metam non ducunt et labyrinthum potius fingunt.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 21:13)
Interrogatio est de omnium rerum origine, sub cuius lumine meta simul atque communis viae sensus conspici possunt.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 40:12)
Cum invenimus lucem amoris Iesu plenam, id advertimus quoniam in omni nostro amore praesens fuit aliquid illius luminis et intellegimus qualis fuerit eius meta.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 56:5)
Specimen huius exquisitionis sunt Magi, qui stella ducti sunt in Bethlehem (cfr Mt 2,1-12).
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 64:1)
Lux Dei monstrata est illis veluti iter, veluti stella quae ad inventionum viam perducit.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 64:2)
Stella de patientia Dei sic nostris loquitur oculis, qui ad eius splendorem consuescant oportet.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 64:3)
Hic Dei respectus erga oculos hominis nos docet, dum homo ad Eum accedit, lucem humanam in immensitate luminosa Dei non dissolvi, perinde ac si stella ab aurora absorbeatur, ita ut eo clarior fiat quo ad pristinum ignem propius accedat, sicut speculum quod splendorem replicat.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 64:5)
Dicitur ergo hic Deus communio, amoris permutatio inter Patrem et Filium in Spiritu, historiam hominis amplecti posse eumque suum in dynamismum communionis inducere, qui a Patre suam trahit originem suamque ultimam in eo habet metam.
(교황, 프란치스코, 회칙, 신앙의 빛 83:11)
vigil vicissim spiritus quodcumque restat temporis, dum meta noctis clauditur, stans ac laborans excubet.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ad Galli cantum23)
haec stella, quae solis rotam vincit decore ac lumine, venisse terris nuntiat cum carne terrestri Deum.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus Epiphaniae3)
hoc sidus aeternum manet, haec stella nunquam mergitur, nec nubis occursu abdita obumbrat obductam facem.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus Epiphaniae6)
"aequanda nam stellis sua cognovit olim germina primus sator credentium, nati inmolator unici."
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus Epiphaniae15)
exim sequuntur perciti fixis in altum vultibus, qua stella sulcum traxerat claramque signabat viam, sed verticem pueri supra signum pependit inminens, pronaque submissum face caput sacratum prodidit.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus Epiphaniae17)

SEARCH

MENU NAVIGATION