도구

도구

라틴어 문장 검색

Quos uero non poterit muneribus corrumpere, superabit terrore.
(ADSO DERUENSIS, DE ORTU ET TEMPORE ANTICHRISTI 3:1)
Quidam uero doctores nostri dicunt, quod unus ex regibus Francorum Romanum imperium ex integro tenebit, qui in nouissimo tempore erit et ipse erit maximus et omnium regum ultimus.
(ADSO DERUENSIS, DE ORTU ET TEMPORE ANTICHRISTI 3:16)
Postea uero quam hanc poenitentiam expleuerint, quantum temporis spatium fiat, quousque Dominus ad iudicium ueniat, nullus est qui sciat, sed in dispositione Dei manet, qui ea hora seculum iudicabit, qua ante secula iudicandum esse prefixit.
(ADSO DERUENSIS, DE ORTU ET TEMPORE ANTICHRISTI 4:8)
Cum vero placuit bono Domino meo corrigere devium, elisum erigere, salubri contactu mundare leprosum, relicta spe saeculi, ingressus sum monasterium.
(DE AMICITIA, CAPUT PRIMUM. Libri hujus scribendi occasio. 1:8)
qui vero suam non diligit, animam utique alterius amare non poterit.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:32)
usus vero eam commendabilem fecerit.
(DE AMICITIA, CAPUT III. Amicitia triplex: carnalis, mundialis, spiritualis et vera. 1:13)
Qui vero stultus est, sapiens non est;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:15)
ne forte aliqua resecanda, addenda nonnulla, plurima vero corrigenda aestimaverim.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 3:31)
In hoc vero amicitia speciali praerogativa praelucet, quod inter eos qui sibi amicitiae glutino copulantur, omnia iucunda, omnia secura, omnia dulcia, omnia suavia sentiuntur.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:41)
Si vero inter commoda duxeris consilium in dubiis, consolationem in adversis et caetera huiusmodi, haec utique ab amico exspectanda sunt, sed sequi debent ista amicitiam, non praecedere.
(DE AMICITIA, CAPUT X. Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae fons. Amoris origo. 1:8)
Quid vero scelestius improperio, quod etiam falsa obiectione innocentis faciem miserando rubore perfundit?
(DE AMICITIA, CAPUT XIII. De causis dissolvendae amicitiae 2:4)
Si vero, ut assolet, ab eius aliquando meus sensus dissentiat, ita alterutro nobis deferimus, ut aliquando ille meam suae, plerumque ego suam meae praeferam voluntatem.
(DE AMICITIA, CAPUT XV. Qui idonei. Amicitia dissuenda, non rumpenda. 2:1)
Quia vero de vera amicitia loquimur quae non potest esse nisi inter bonos;
(DE AMICITIA, CAPUT XVII. Ad amicitiam quatuor requiruntur. 2:5)
Neque vero hi qui non eisdem rebus moventur, nec eisdem consentiunt stabiles esse possunt, aut fidi.
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 1:13)
In obsequiis vero vel blanditiis, suavis quaedam et honesta affabilitas assit;
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:11)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION