도구

도구

라틴어 문장 검색

Cuius caliginis causa est quod humanae ratiocinationis motus ad diuinae praescientiae simplicitatem non potest ammoueri;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VII 1:3)
Ratio uero humani tantum generis est sicut intellegentia sola diuini:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, IX 1:5)
Simile est quod humana ratio diuinam intellegentiam futura nisi ut ipsa cognoscit non putat intueri.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, IX 2:6)
Quoniam igitur, uti paulo ante monstratum est, omne quod scitur non ex sua sed ex comprehendentium natura cognoscitur, intueamur nunc quantum fas est quis sit diuinae substantiae status, ut quaenam etiam scientia eius sit possimus agnoscere.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 1:1)
haec enim nobis naturam pariter diuinam scientiamque patefacit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 1:3)
Aliud est enim per interminabilem duci uitam, quod mundo Plato tribuit, aliud interminabilis uitae totam pariter complexum esse praesentiam, quod diuinae mentis proprium esse manifestum est. Neque deus conditis rebus antiquior uideri debet temporis quantitate sed simplicis potius proprietate naturae.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 2:2)
Quid igitur postulas ut necessaria fiant quae diuino lumine lustrentur, cum ne homines quidem necessaria faciant esse quae uideant?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 3:4)
— Atqui si est diuini humanique praesentis digna collatio, uti uos uestro hoc temporario praesenti quaedam uidetis ita ille omnia suo cernit aeterno.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 3:7)
Quare haec diuina praenotio naturam rerum proprietatemque non mutat taliaque apud se praesentia spectat qualia in tempore olim futura prouenient.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 3:8)
Ita igitur cuncta dispiciens diuinus intuitus qualitatem rerum minime perturbat apud se quidem praesentium ad condicionem uero temporis futurarum.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 3:10)
Hic si dicas quod euenturum deus uidet id non euenire non posse, quod autem non potest non euenire id ex necessitate contingere, meque ad hoc nomen necessitatis adstringas, fatebor rem quidem solidissimae ueritatis sed cui uix aliquis nisi diuini speculator accesserit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 4:1)
Respondebo namque idem futurum cum ad diuinam notionem refertur necessarium, cum uero in sua natura perpenditur liberum prorsus atque absolutum uideri.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 4:2)
Quid igitur refert non esse necessaria, cum propter diuinae scientiae condicionem modis omnibus necessitatis instar eueniet?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 4:9)
Haud igitur iniuria diximus haec si ad diuinam notitiam referantur necessaria, si per se considerentur necessitatis esse nexibus absoluta, sicuti omne quod sensibus patet si ad rationem referas uniuersale est, si ad se ipsa respicias singulare.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 4:12)
Respondebo propositum te quidem tuum posse deflectere, sed quoniam et id te posse et an facias quoue conuertas praesens prouidentiae ueritas intuetur diuinam te praescientiam non posse uitare, sicuti praesentis oculi effugere non possis intuitum quamuis te in uarias actiones libera uoluntate conuerteris.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 4:14)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION