라틴어 문장 검색

Illi ardua cervix Argutumque caput, brevis alvus obesaque terga, Luxuriatque toris animosum pectus.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 15, letter 95 68:3)
Edendi mihi erit bibendique finis desideria naturae restinguere, non implere alvum et exinanire.
(세네카, De Vita Beata, Liber VII: ad Gallionem, De Vita Beata 103:1)
utinam antequam te parvulum in lucem edidi aluique, saevae nostra lacerassent ferae viscera:
(세네카, 옥타비아 9:46)
excipit hic natos glacies et matris ab alvo artus infantum molles nix civica durat.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 15)
stant pectora vasta, insignes umeri, succincta sub ilibus alvus.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 113)
pectore ructabat latices lapsuque citato sulcabat madidam iam torrens alveus alvum, terretur veniente dea manibusque remissis remus et urna cadunt, veniae tum verba paranti illa prior:
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 149)
"strictius assutae vestes procera cohercent membra virum, patet his altato tegmine poples, latus et angustam suspendit balteus alvum."
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 98)
patulo mentitur hiatu iratam pictura famem, pannoque furorem aura facit quotiens crassatur vertile tergum flatibus et nimium iam non capit alvus inane.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 170)
squameus huc Triton duplicis confinia dorsi, qua coeunt supra sinuamina tortilis alvi, inter aquas calido portavit corde Dionen.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Epithalamium 10)
alta cerastarum spiris caput asperat atrum congeries, torquet maculosa volumina mordax crinis, et irati dant sibila taetra capilli, squameus ad mediam thorax non pervenit alvum post chalybem pendente peplo;
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Epithalamium6)
quique volubilibus spatiantem tractibus alvi complesti Ionam, resonant dum viscera monstri introrsum psallente cibo vel pondera ventris ieiuni plenique tamen vate intemerato ructat cruda fames, quem singultantibus extis esuriens vomuit suspenso belua morsu;
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Euchariston ad Faustum Episcopum7)
teretes umeri, validi lacerti, dura bracchia, patulae manus, recedente alvo pectus excedens.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 1권, Sidonius Agricolae suo salutem 3:3)
de cuius licet internodiorum fomitibus erumpens arcam 1 pectoris texat curvatura costarum, tota nihilominus haec ossium 2 ramosa compago sub uno velut exundantis abdominis pelago latet, taceo lumborum corpulentiam cluniumque, cui crassitudini comparata censetur alvus exilis.
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 3권, Sidonius Apollinari suo salutem 9:2)
hic domus, hinc ortus, dominique penatibus olim carus uterque parens atque in tua gaudia liber, ne quererere genus, raptum sed protinus alvo sustulit exsultans ac prima lucida voce astra salutantem dominus sibi mente dicavit, amplexusqne sinu tulit et genuisse putavit, fas mihi sanctorum venia dixisse parentum, tuque, oro, Natura, sinas, cui prima per orbem iura animis sancire datum:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Silvae, 2권, Glauctas Atedii melioris delicatus34)
simili deprensa viro, cessantibus alis, tristis inexpletam scopulis adfligeret alvum, monstrat silva nefas:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 2권208)

SEARCH

MENU NAVIGATION