라틴어 문장 검색

inde repente inpulit, inpulsu quo maximus intonat aether dissultant ripae refluitque exterritus amnis.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 8권 11:9)
Ergo insperata deprensum luce repente inclusumque cavo saxo atque insueta rudentem desuper Alcides telis premit omniaque arma advocat et ramis vastisque molaribus instat.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 8권 11:12)
Ille repente accepit solitam flammam, notusque medullas intravit calor et labefacta per ossa cucurrit:
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 8권 16:8)
Unde haec tam clara repente tempestas?
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 9권 1:14)
Turnus ut ante volans tardum praecesserat agmen viginti lectis equitum comitatus, et urbi improvisus adest;
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 9권 3:1)
Nunc etiam manis, haec intemptata manebat sors rerum, movet et superis immissa repente Allecto, medias Italum bacchata per urbes.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 10권 2:17)
Quaeve ista repens discordia surgit?
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 12권 15:3)
Scalae improviso subitusque apparuit ignis.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 아이네아스, Book 12권 23:13)
Nec singula morbi corpora corripiunt, sed tota aestiva repente, spemque gregemque simul cunctamque ab origine gentem.
(푸블리우스 베르길리우스 마로, 농경시, Book 3권 19:12)
sed inprovisa leti vis rapuit rapietque gentis.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Carmina, Book 2권, Poem 135)
pavor est utrobique molestus, improvisa simul species exterret utrumque.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Epistles, 1권, poem 64)
nam ut saepe certo aliquo caeli signo commoventur, saepe improvisae nulla ex certa ratione obscura aliqua ex causa concitantur, sic in hac comitiorum tempestate populari saepe intelligas, quo signo commota sit, saepe ita obscura est, ut sine causa excitata videatur.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber VIII 143:2)
et permissio rursus alia dubitatio et improvisum quiddam;
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 36:1)
ut imminutio, improvisum, imago, sibi ipsi responsio, digressio, permissio, contrarium (hoc enim puto, quod dicitur ἐναντιότησ), sumpta ex adverso probatio.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber IX 244:4)
neque enim tantum id dico, eum, qui sit orator, virum bonum esse oportere, sed ne futurum quidem oratorem nisi virum . nam certe neque intelligentiam concesseris iis qui, proposita honestorum ac turpium via, peiorem sequi malent, neque prudentiam, cum in gravissimas frequenter legum, semper vero malae conscientiae poenas a semet ipsis improviso rerum exitu induantur.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber XII 9:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION