라틴어 문장 검색

Quodsi manendi abeundique scribere legem uelis ei quam tu tibi dominam sponte legisti, nonne iniurius fueris et impatientia sortem exacerbes quam permutare non possis?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, I 1:30)
At, omnium mortalium stolidissime, si manere incipit fors esse desistit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, I 1:35)
illis namque manentibus, utcumque se res habeant, enatabimus.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, VII 2:2)
Quodsi manere apud quemque non potest quod transfertur in alterum, tunc est pretiosa pecunia cum translata in alios largiendi usu desinit possideri.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 1:7)
Ubi nunc fidelis ossa Fabricii manent,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIV 15:1)
Iam uos secunda mors manet.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIV 26:1)
Nec manet ulli traditus ordo
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, IV 36:1)
nam si haec hians semper atque aliquid poscens opibus expletur, maneat necesse est quae possit expleri.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:35)
quare plenum esse laetitiae, si quidem superiora manebunt, necesse est confiteri.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVII 1:25)
Ire iubes stabilisque manens das cuncta moueri,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVIII 3:1)
Hic portus placida manens quiete,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XX 5:1)
— Atqui hoc uerissima, inquit, ratione patefaciam, maneant modo quae paulo ante conclusa sunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:6)
Manebunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:7)
— Nostine igitur, inquit, omne quod est tam diu manere atque subsistere quamdiu sit unum, sed interire atque dissolui pariter atque unum esse destiterit?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:16)
— Si animalia, inquam, considerem, quae habent aliquam uolendi nolendique naturam, nihil inuenio quod nullis extra cogentibus abiciant manendi intentionem et ad interitum sponte festinent.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 2:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION